Alexander Suvorov, biografia, aktualności, zdjęcia!

Biografia Aleksandra Suworowa

Aleksander Wasiliewicz Suworow - najwybitniejszy przywódca wojskowy w historii narodowej i jeden z najsłynniejszych dowódców na świecie, niezrównany teoretyk wojskowy, mądry mentor, autor słynnego systemu szkolenia żołnierzy.

Aleksander Wasiliewicz Suworow

Generalissimus i prawdziwy bohater narodowy Rosji, który sprawił, że jej granice są nierozerwalne, byli również uważani za ich wyzwoliciela przez króla Sardynii, przywódcę świętych imperiów rzymskich i austriackich. Nie znał klęski podczas blisko półwiecznej działalności wojskowej. Jednak w większości z 63 bitew, w których brał udział w służbie Elżbiety I Pietrownej, Katarzyny II i Pawła I, siły wroga były wielokrotnie większe niż liczba jego żołnierzy.

Dzieciństwo

Przyszły niepokonany dowódca i dżentelmen wszystkich porządków wewnętrznych narodził się 24 listopada 1730 r. W Moskwie w rodzinie szlacheckiej. Został jedynym synem generała armii rosyjskiej Wasilij Suworow, który miał szwedzkie korzenie, służył w tajnym biurze, byłym ojcem chrzestnym Piotra Wielkiego. Jego matka, Evdokia, przed ślubem Manukova, miała przypuszczalnie pochodzić z Armenii i należała do pradawnej rodziny arystokratycznej.Jej ojciec kierował jedną z najwyższych instytucji swego czasu w sprawach związanych z obsługą gruntów - Land College.
Nazwany przez rodziców na cześć Aleksandra Newskiego, jego syn dorastał bolesne dziecko, spokojny i poważny. Spędził wszystkie dni w bibliotece dziadka, gdzie czytał książki o sprawach wojskowych. Ponadto uwielbiał bawić się z żołnierzami, praktykując w praktyce szkolną wiedzę z zakresu zarządzania bitwą.

Aleksander Suworow w dzieciństwie

W trakcie tej działalności został znaleziony przez byłego kolegę ojca i przyjaciela ich rodziny, generała Abrama Pietrowicza Hannibala, słynnego arcydzieła Piotra Wielkiego. Po rozmowie z chłopcem pradziadek Puszkina odkrył w nim upodobanie do zawodu wojskowego i znaczną wiedzę na temat strategii i taktyki. Od tego momentu los chłopca został zapieczętowany - mimo że jego krewni wątpili, by jego syn osiągnął sukces na arenie wojskowej, nie przeszkodzili mu w przyjęciu do pułku Semenowa.
Stało się to, gdy miał 12 lat. Z punktu widzenia obecnych pomysłów jest to wczesne, ale w rzeczywistości znacznie później niż inne. W tym czasie szlachetne dzieci były zapisywane w Gwardii niemal od urodzenia, zapewniając im długą służbę i wzrost w szeregach wojskowych.

Służba wojskowa

Alexander rozpoczął swoją aktywną służbę w wieku 17 lat jako prywatny żołnierz, ponieważ czas służby jeszcze nie nadszedł. Dopiero w wieku 24 lat został oficerem - otrzymał stopień porucznika, podczas gdy wielu jego rówieśników osiągnęło stopień pułkownika, a nawet nosiło epolety generałów.
Z powodu złego stanu zdrowia, wraz ze szkoleniem w korpusie kadetów i samodzielnym studiowaniem języków obcych, stale hartował się fizycznie - potem wstał ciemno, oblany zimną wodą i jechał konno na trening. Ponadto zawsze był znany jako ekscentryk - mógł nagle śpiewać koguta, skakać na jednej nodze.

Zdobycie twierdzy Kohlberg przez wojska rosyjskie w 1761 podczas wojny siedmioletniej

W latach 1754-1756. Został oddelegowany do 9. pułku Ingermanland w Kijowskim Okręgu Wojskowym. Następnie przez dwa lata służył w Kolegium Wojskowym i przyjął chrzest ognia podczas wojny siedmioletniej, kiedy w 1759 r. Na czele zespołu dragonów rzucił wroga w powietrze. Brał także udział w słynnej bitwie pod Kunersdorf, która zakończyła się klęską Niemców, w bitwie o zdobycie Berlina, Golnauem, w wielu innych operacjach, za każdym razem wykazując się odwagą, pomysłowością i opanowaniem.
W 1762 został awansowany na pułkownika i mianowany dowódcą pułku astrachańskiego, a Katarzyna Wielka przedstawiła mu portret w uznaniu jego osiągnięć. W okresie 1763-1769. dowodził pułkiem Suzdalskim, brał udział w wielkich manewrach w pałacowej wsi Krasnoe koło Sankt Petersburga. W 1768 r. Otrzymał stopień brygadiera, w 1770 r. - generała majora.

Aleksander Suworow nie znał klęski podczas prawie półwiecznej działalności bojowej.

Ważnym etapem jego biografii bojowej był udział w polskich kampaniach w latach 1768-1772 i 1974. W szczególności w 1771 r. Słynął ze zwycięstwa nad konfederatami pod dowództwem francuskiego generała i ministra Dumourie pod Lanczkoronem. Udało mu się również pokazać swoje umiejętności wojskowe w tym samym roku w bitwie pod Stropowiczami. Do armii polskiej dołączył następnie ich sojusznik, hetman litewski Grzegorz z Ogińskiego z 5.000-cioma korpusami. A Suworow, pewien marszałek polowy Pyotr Rumiancew w rezerwie, nie posłuchał rozkazu, a oddział 900 żołnierzy pokonał wroga.
W 1774 r., Podczas wojny z Turcją, słynny dowódca został wezwany do stłumienia buntu Pugaczowa. Pokazując swoją tożsamość korporacyjną - szybkość, atak i energię - w ciągu 9 dni pokonał ponad 600 wiorst wzdłuż krawędzi spustoszonych przez uczestników zamieszek. W tym czasie oszust został już schwytany, a Aleksander Wasiliewicz odprowadził go do stolicy.

Podczas wojny rosyjsko-tureckiej w 1789 r. Brał udział w zwycięskich bitwach Focsaniego i Rymnika

Podczas wojny rosyjsko-tureckiej w 1789 r. Brał udział w zwycięskich bitwach Focsaniego i Rymnika, gdy Austriacy rozpaczliwie poprosili go o wsparcie słowami "Ocal nas". Po pokonaniu 100 kilometrów w ciągu dwóch i pół dnia, zaatakował wroga pod dowództwem Yusufa Paszy, który miał 4-krotną przewagę liczebną i został całkowicie pokonany. Za ten wyczyn otrzymał Order św. Andrzeja Pierwszego Wezwania, hrabinę godności Świętego Cesarstwa Rzymskiego, miecz wyryty "Zwycięzcą Najwyższego Wezyra", tytuł "Hrabia Suworow-Rymninsky" i Order św. Jerzego, I klasa.

Zdobycie Ismaila Suworowa

Szturm Ismaela, przeprowadzony 24 grudnia 1790 roku podczas wojny rosyjsko-tureckiej, był doskonałym świadectwem dowódcy genialnego generała.Trwało to około 10 godzin i zakończyło się zdobyciem nie do zdobycia cytadeli. Po zwycięstwie cesarzowa nakazała wydanie specjalnej nagrody na cześć Suworowa za zdobycie fortecy i ustanowienie żołnierskiego medalu za rozróżnienie w czasie szturmu i krzyża oficerskiego z napisem "Za doskonałą odwagę". Ta data została następnie obchodzona jako Dzień Militarnej Chwały Rosji.

Książka Aleksandra Suworowa "Nauka, aby wygrać"

W celu stłumienia powstania wielkopolskiego w 1974 r. Wybitny dowódca zasłużył na rangę marszałka polnego. W 1796 r. Przedstawił swój pogląd na sztukę wojny w słynnym traktacie "Nauka, aby wygrać", w którym ujawnił się jego talent jako dowódcy. Ale po tym, jak Paweł wstąpił na tron, został zwolniony za odrzucenie monarchy, co to jest armia i krytykowanie jego innowacji - ćwiczenia według pruskiego wzoru, niewygodne kształty, peruki itp. W podeszłym wieku w 1797 r. Służył z oddaniem Marszałek Frontu Ojczystego był w rzeczywistości na wygnaniu w swojej północnej posiadłości Konczańskiego.

Wyjazd A.V. Suworow z wioski Konczansky w kampanii z 1799 r

Ale już w 1798 r. Geniusz sztuki wojskowej został odwołany z Konczańskiego z prośbą o powrót do służby - Włosi, których ziemie zostały schwytane przez wojska Napoleona, ze łzami w oczach poprosili Paula I, by wysłał do pomocy niepokonanego dowódcę.Rozumiejąc niebezpieczeństwo zbliżające się do Rosji z Zachodu, przeprowadził serię zwycięskich operacji przeciwko Francuzom.

Suworow przekraczania Alp w 1799 roku

Najjaśniejszą stroną historii wojskowości była szwajcarska kampania 1799 legendarnego dowódcy i niezrównane przejście przez Alpy, po czym otrzymał najwyższą rangę wojskową generalissimusa.

Życie osobiste Aleksandra Suworowa

Dowódca niedoścignionej świetności w młodości był zafascynowany sprawami wojskowymi i nie miał rodziny do 43 roku życia. W 1773 roku, starszy ojciec poślubił go z portową, słabo wykształconą, piękną księżniczką Varvarą Prozorowską, która miała zaledwie 23 lata. W 1774 r. Pobrali się i żyli stosunkowo dobrze przez 6 lat.

Żona Aleksandra Suworowa, księżniczki Varwary Prozorowskiej

Ale w 1779 roku, po skazaniu małżonka za zdradę, Suworow złożył wniosek o rozwód. Po interwencji krewnych żony i cesarzowej proces rozwodowy został przerwany. Odbyła się ceremonia odnowienia świętych stosunków małżeńskich, Barbara publicznie żałowała doskonałych wykroczeń przeciwko mężowi. Nie zatrzymała jednak swoich spacerów z młodymi mężczyznami, aw 1784 roku opuścił ją Aleksander Wasiliewicz.

Córka Aleksandra Suworowa Natalii

Córka Natalia, urodzona w 1775 r., Wziął od żony i dał ją Instytutowi Smolnych szlacheckich panien. A syn Arkadego, urodzony w 1784 roku, nie rozpoznał do swoich 15 urodzin.

Syn Aleksandra Suworowa Arkadego

Aleksander Wasiliewicz był człowiekiem głęboko wykształconym, naturalnie obdarzonym niezwykłą pamięcią. Doskonale znał 8 języków obcych: francuski, niemiecki, włoski, a także turecki, polski, fiński, arabski i tatarski.

Śmierć

Wracając do Rosji po bohaterskim przejściu przez Alpy, Suworow doznał przeziębienia i ciężko zachorował. Po zapoznaniu się z tym, autokrata wysłał swoich lekarzy na spotkanie z nim. W mieście nad Newą przygotowywano się do uroczystego spotkania, ale nagle cesarz, skłonny do gwałtownych zmian nastroju, odwołał przygotowania do celebracji zwycięzcy. Przyczyny niezadowolenia monarchy nie są znane.

Wielki dowódca został pochowany w klasztorze Aleksandra Newskiego (fot. Po lewej 1900)

Po przybyciu do stolicy pod koniec kwietnia 1800 r. Aleksander Wasiliewicz, zupełnie chory, zatrzymał się w domu męża swojej siostrzenicy i wkrótce zmarł. Został pochowany na wielkim zgromadzeniu ludzi zasmuconych w klasztorze Aleksandra Newskiego.

Obejrzyj wideo: Rosyjski pancernik Knyaz Suworow (Może 2024).