Edward Asadov, biografia, aktualności, zdjęcia!

Biografia Eduarda Asadova

Dzieciństwo i rodzina Eduarda Asadova

W rodzinie nauczycieli w mieście Mary (do 1937 r. - Merv) urodził się chłopiec, któremu nadano imię Edward. To były trudne lata wojny domowej. Jego ojciec pośród wielu walczył. W 1929 r. Zmarł jego ojciec, a jego matka, z sześcioletnim Edwardem, udała się do swoich krewnych w Swierdłowsku. Chłopak tam poszedł do szkoły, był pionierem, aw szkole średniej został członkiem Komsomołu. Pierwsze wiersze napisał w wieku ośmiu lat.
W 1938 r. Matka, która była nauczycielką od Boga, została zaproszona do pracy w stolicy. Ostatnie zajęcia Edward studiował w moskiewskiej szkole, którą ukończył w 1941 roku. Miał przed sobą wybór miejsca studiów - do instytutu literackiego lub do szkoły teatralnej. Ale wszystkie plany zostały naruszone przez wybuch wojny.

Edward Asadov podczas wojny

Edward ze swojej natury nigdy nie odstawał na bok, więc już następnego dnia był wolontariuszem wśród członków Komsomołu. Najpierw przeszedł comiesięczny trening, a następnie dostał się do małej jednostki ze specjalną bronią, która później stała się znana jako "Katiusza". Młody człowiek był strzelcem.

Eduard Asad w młodości poszedł bez bandaży

Będąc celowym i odważnym, w trakcie bitwy, gdy dowódca został zabity, bez namysłu, przejął dowództwo, nadal kierując broń. Podczas wojny Asadow nadal pisywał wiersze i czytał je swoim żołnierzom, gdy był czas spokoju.

Jak ślepy jest Eduard Asadov?

W 1943 r. Edward był już porucznikiem i udał się na front ukraiński, po pewnym czasie został dowódcą batalionu. Bitwa o Sewastopol, która miała miejsce w maju 1944 r., Była dla Edwarda fatalna. Jego bateria została całkowicie zniszczona podczas bitwy, ale był zapas amunicji. Zdesperowany i odważny Asadow postanowił zabrać amunicję samochodem do sąsiedniej części. Musiałem przejść przez otwarty i dobrze ostrzeliwany obszar. Akt Edwarda można nazwać lekkomyślnym, jednak dzięki odwadze młodego człowieka i zapasowi amunicji, punkt zwrotny w bitwie stał się możliwy. Ale dla Asadova akt ten stał się fatalny.
Pocisk wybuchł w pobliżu maszyny śmiertelnie go ranił, a fragment czaszki został wyburzony. Jak powiedzieli później lekarze, powinien zmarł kilka minut po tym, jak został ranny. Zraniony Asadow zdołał dostarczyć amunicję, a potem stracił przytomność przez długi czas.Eduard musiał wielokrotnie zmieniać szpital, przeszedł kilka operacji, w końcu trafił do moskiewskiego szpitala. Tam usłyszał ostateczny werdykt, lekarze powiedzieli mu, że nigdy więcej nie zobaczy Edwarda. To była tragedia dla celowego i pełnego życia młodego człowieka.
Jak później przypomniał poeta, w tym czasie nie chciał żyć, nie widział celu. Ale z biegiem czasu kontynuował pisanie i postanowił żyć w imię miłości i poezji, którą skomponował dla ludzi.

Wiersze Eduarda Asadova po wojnie

Edward zaczął dużo pisać. Były to wiersze o życiu, o miłości, o zwierzętach, o naturze io wojnie. W 1946 r. Asad został studentem instytutu literackiego, który ukończył z wyróżnieniem. Dwa lata później ukazał się jeden z numerów Ogonyoka z drukowanymi wersetami młodego poety. Tego dnia Edward Arkadyevich przypomniał sobie, jak jest jednym z najszczęśliwszych dla siebie.
W 1951 r. Poeta opublikował pierwszy zbiór wierszy. Stawał się sławny. W tym czasie Asadov był już członkiem Związku Pisarzy. Jego popularność wzrosła, a wraz z nim wzrosła liczba listów, które otrzymał od czytelników.Stając się popularnym, Asadov często brał udział w spotkaniach z autorem, wieczorami literackimi. Popularność nie wpłynęła na charakter pisarza, zawsze pozostał skromną osobą.Opublikowane książki czytelnicy kupili prawie natychmiast. Prawie każdy go znał.
Asadov czerpał inspirację do dalszych prac z listów swoich czytelników i notatek, które otrzymał podczas spotkań literackich. Opowiadane w nich ludzkie historie stanowiły podstawę jego nowych dzieł.
Edward Arkadyevich wypuścił około sześćdziesięciu zbiorów poezji. Pisarz zawsze miał poczucie sprawiedliwości. W jego wierszach można poczuć żywą prawdę i wyjątkowość intonacji.
Głównym tematem jego pracy - Ojczyzna, odwaga i lojalność. Asadov był poetą afirmującym życie, w którego twórczości odczuwał ładunek miłości do życia. Wiersze tłumaczono na wiele języków - tatarski, ukraiński, estoński i ormiański itd.

Osobiste życie Eduarda Asadova

Kiedy po wojnie poeta został ranny w szpitalu, odwiedzili go znajome dziewczyny. W tym roku sześciu z nich zaproponowało małżeństwo z Edwardem. To dało młodzieńcowi silny duchowy ładunek, wierzył, że ma przyszłość. Jedna z tych sześciu dziewcząt stała się żoną początkującego poety. Jednak małżeństwo wkrótce rozpadło się, dziewczyna zakochała się w innym.

Edward Asadov pochowany w Moskwie obok swojej matki i żony

Asadov spotkał swoją drugą żonę w 1961 roku. Czyta wiersze na imprezach i koncertach. Tam zapoznała się z dziełem poety i zaczęła włączać swoje wiersze do programu swoich przemówień. Zaczęli się komunikować i wkrótce się pobrali. Żoną poety była Galina Razumovskaya, która była mistrzynią artystycznej ekspresji, aktorką i pracowała w Mosconcert. Podczas literackich wieczorów męża była z pewnością obecna i była ich stałym uczestnikiem.
Przez całe życie po opuszczeniu szpitala poeta nosił czarną opaskę na twarzy pokrywającej okolice oczu.

Śmierć Asadova

W kwietniu 2004 r. Zmarł poeta i prozaik. Poprosił swoje serce, aby został pochowany na Krymie, a mianowicie na Sapun-gore. To właśnie w tym miejscu został ranny w 1944 roku i stracił wzrok. Jednak po śmierci Asadova ten testament nie został wykonany przez krewnych. Został pochowany w Moskwie.

Obejrzyj wideo: The X Factor 2009 - Fouad Djaoublia - Auditions 3 () (Kwiecień 2024).