Pink Floyd Group - kompozycja, zdjęcia, teledyski, słuchanie piosenek

Biografia Pink Floyd

Pink Floyd to legendarna brytyjska grupa muzyczna, której utwory w różnych okresach można przypisać psychodelicznym, progresywnym i artystycznym rockom, ale każdy dysk Pink Floyd jest znacznie szerszy niż jakakolwiek definicja gatunku.

Pink Floyd Group

Zaczynając jako zespół "acid" w latach 60., Pink Floyd szybko stał się prawdziwymi gwiazdami rocka i wpłynął na wielu muzyków, od Davida Bowie po Queen i Radiohead. Na każdym ze swoich albumów eksperymentowali z dźwiękiem, a jednocześnie skupiali się na silnej solówce gitarowej. Większość płyt Pink Floyd łączy się w jedną koncepcję - wielokrotnie koncertowali na całym świecie z wielkoformatowymi pokazami albumów.

Historia powstania grupy Pink Floyd

W 1965 roku przyjaciele uniwersyteccy Nick Mason, Roger Waters i Richard Wright, którzy byli pasjonatami muzyki, utworzyli grupę o nazwie "T-set". Chłopcy studiowali architekturę w londyńskim Instytucie Politechnicznym, co nie przeszkadzało im poświęcić cały swój wolny czas muzyce. Przez kilka miesięcy (do lipca 1965 r.) Gitarzystą rytmicznym zespołu był Rado "Bob" Klose. Nieco później dołączyła do nich koleżanka z Cambridge Syd Barrett, która stała się autorką większości kompozycji nowo powstałej grupy i frontmana zespołu.To on zaproponował zmianę nazwy na Pink Floyd, łącząc w niej nazwiska swoich ulubionych bluesmanów Pink Anderson i Floyd Council.

Pierwsza kompozycja Pink Floyd

Początkowo zespół grał klasyczny rytm i blues, jednak Barret był świetnym myśliwym przed eksperymentami twórczymi, co wyraźnie widać było w wyrazistym psychodelicznym brzmieniu niektórych jego kompozycji. Czasem do utworów dodawano jakieś obce dźwięki, kompozycja mogła nagle zatrzymać się w środku, a publiczność siedziała z zakłopotaniem przez kilka sekund w całkowitej ciszy.

Frontmanem na początku Pink Floyd był Syd Barrett

Pierwszy album "The Piper at the Gates of Dawn" ("Trębacz przy bramie świtu") został napisany w całości przez Syda Barretta i został wydany w 1967 roku. Wciąż uważany jest za jeden z najlepszych przykładów muzyki psychedelicznej, aw roku premiery od razu zajął szóste miejsce na angielskiej liście przebojów. Ale nie wszyscy radzili sobie z nieoczekiwaną popularnością - Steve Barrett, którego psychika była już zbyt wrażliwa na regularne używanie środków rozszerzających umysł i łagodną schizofrenię, zaczęła zachowywać się nieodpowiednio na koncertach i strasznie irytować innych muzyków swoim zachowaniem.

Pink Floyd bez Syd Barrett

W następnym roku zastąpił go David Gilmore, chociaż reszta muzyków wciąż miała nadzieję, że Sid nadal będzie pisać piosenki dla zespołu. Ale wszystkie jego nowe kompozycje, pisane pod wpływem narkotyków, coraz bardziej przypominały losowy zestaw dźwięków i były postrzegane przez nieprzygotowaną publiczność po prostu jako rodzaj szalonej kakofonii. W kwietniu 1968 roku Barret opuścił zespół na zawsze, po czym bezskutecznie próbował rozpocząć karierę solową i zorganizować własny zespół. Następnie powrócił do swojej matki w rodzinnym Cambridge, gdzie mieszkał jako pustelnik, aż w 2006 roku zmarł na raka.

David Gilmour (poniżej) zastąpił Syda Barretta (druga z lewej)

Latem 1968 r. Ukazał się drugi album grupy "A Saucerful of Secrets" ("Spodek z sekretami"), który muzycy zaczęli nagrywać nawet pod Side, ale jego brzmienie miało zupełnie inny odgłos. Większość kompozycji na płytę napisali Waters i Wright, a tylko jeden - "Jugband Blues" - Syd Barrett. Druga płyta grupy została również ciepło przyjęta przez brytyjską publiczność i zajęła dziewiąte miejsce na lokalnych listach przebojów.

"Złota kompozycja" Pink Floyd

W następnym roku muzycy nagrali ścieżkę dźwiękową do filmu "Więcej" Barbe Schrödera i wydali podwójny album "Ummagumma", który trafił na piątą linię brytyjskiej parady przebojów i na 70. miejsce w Stanach Zjednoczonych.

Pink Floyd Concert in Hyde Park, 1970

Największym osiągnięciem Pink Floyd na tym etapie twórczości był album "Atom Heart Mother" w 1970 r. - z powodzeniem zajął pierwsze miejsce w brytyjskiej tabeli, a do realizacji swoich pomysłów muzycy zwrócili się do Orkiestry Symfonicznej i aranżowali Rona Gizina o pomoc.

Szczyt kariery

Ale ich ósmy album "The Dark Side of the Moon", wydany pod koniec marca 1973 roku, był prawdziwym przełomem w twórczej karierze Pink Floyd. Nawet ci, którym udało się nigdy nie usłyszeć piosenki z tej płyty, z pewnością znają jej legendarną okładkę stworzoną przez projektanta Storm Thorgerson, która później współpracowała z Pink Floyd więcej niż raz.

Okładka "Ciemnej strony księżyca" stała się symbolem grupy

"The Dark Side of the Moon" był drugim albumem pod względem sprzedaży w całej historii i nie utracił jeszcze tej pozycji, zbliżając się do całkowitej liczby sprzedanych egzemplarzy do 50 milionów. Nad nim - tylko "Dreszczowiec" Michaela Jacksona. Wydaje się, że jest to bardzo medytacyjny album z improwizowanym dźwiękiem, charakterystycznym dla grupy - że wiele motywów zrodziło się w studio,sami muzycy się przyznali. Szczególnie warte podkreślenia są utwory "Time" i "Money".
Z tym krążkiem grupa psychodelików dla miłośników muzyki Pink Floyd zamieniła się w jeden z najlepszych zespołów rockowych swoich czasów i nie opuściła tego piedestału. Wydaje się, że trudno było powtórzyć sukces "Ciemnej strony księżyca", ale następny album stał się godnym następcą swojego poprzednika. Tak więc, Gilmore i Wright ogólnie uważali "Wish You Were Here" (1975) za najlepsze dzieło "Pink Floyd". Album składa się tylko z 5 utworów - Pink Floyd zawsze wyróżniał się dużymi formami. Tytułowy utwór "Shine On You Crazy Diamond", podzielony na dwa utwory o łącznej długości prawie pół godziny, był poświęcony Syd Barrett.
Na kolejnym albumie "Animals" (1977) muzycy próbowali porównać ludzi ze zwierzętami w duchu George'a Orwella i wystawili przedstawienie z nadmuchiwanymi zwierzętami, świnią, z której migrowano do wszystkich kolejnych występów grupy.Jesienią 1979 roku ukazał się kolejny super-sukcesowy album "The Wall" ("The Wall"), który w swojej strukturze przypominał operę rockową, a singiel "Another Brick in the Wall" stał się najbardziej znaną kompozycją Pink Floyd i wszedł na listę największych piosenki wszechczasów. Ściana na albumie jest symbolem alienacji, której można poddać osobę. Progresywne diamenty, takie jak "Hey You", "Nobody Home" i oczywiście "Comfortably Numb" znajdują się na dwóch dyskach.Trzy lata później, na podstawie albumu, reżyser Alan Parker nakręcił film o tej samej nazwie, który przypominał ogromny teledysk z nietypowymi animowanymi wstawkami.

Zniszczenie Pink Floyd

W międzyczasie między członkami zespołu stopniowo narastały nieporozumienia. Podczas nagrywania "The Wall" i później jeszcze bardziej ponurego albumu "Final Cut", Roger Waters często naciągał na siebie koc, a nawet zdołał usunąć Gilmoura z produkcji, co niemal zmieniło go w muzyka sesyjnego. Ten stan rzeczy nie pasował do ambitnego Dawida, zaczęły się między nimi poważne konflikty, w wyniku czego w 1985 roku sam Waters opuścił grupę, ogłaszając koniec istnienia Pink Floyd.

W 1985 roku opuścił zespół Roger Waters.

Ale Gilmore i Mason nie zamierzali przestać pracować w Pink Floyd, dlatego między nimi a Rogerem rozpoczął się dwuletni proces sądowy. W rezultacie grupa broniła prawa do oryginalnej nazwy, a Waters uzyskał wyłączne prawa do spektaklu "The Wall".

Pink Floyd w ZSRR (1989)

W ciągu następnych trzydziestu lat zespół, który Roger przewidywał, wkrótce umrze, nagrał jeszcze trzy albumy i odbył wiele wielkich światowych tras koncertowych. W 2005 roku muzycy ponownie (i po raz ostatni) zebrali się w pełni na koncercie charytatywnym Live 8.

W 2005 roku Pink Floyd zagrał ostatnio w złotym składzie.

W 2008 roku Richard Wright zmarł na raka płuc, po czym pozostali członkowie grupy powiedzieli, że bez niego ponowne zjednoczenie jest niemożliwe. W 2014 roku ukazał się album "The Endless River" oparty na niepublikowanych płytach z lat 90. W 2015 roku David Gilmore ogłosił ostateczny upadek Pink Floyd.

Dyskografia

• Piper przy Ostrej Bramie (1967)
• Saucerful of Secrets (1968)
• Muzyka z filmu Więcej (1969)
• Ummagumma (1969)
• Atom Heart Mother (1970)
• Meddle (1971)
• Zniekształcone przez Clouds (1972)
• Ciemna strona księżyca (1973)
• Wish You Were Here (1975)
• Zwierzęta (1977)
• The Wall (1979)
• The Final Cut (1983)
• Momentary Lapse of Reason (1987)
• The Division Bell (1994)
• The Endless River (2014)

Pink Floyd Group Now

Pink Floyd już nie istnieje, ale jego członkowie nadal pracują nad solowymi projektami. Roger Waters koncertował na całym świecie z programem "The Wall" (w 2011 roku był w Rosji), David Gilmore w 2015 roku wydał solowy album "Rattle That Lock".

Gilmore i Waters pracują obecnie nad solowymi projektami.