Share
Pin
Tweet
Send
Share
Send
Biografia Michaiła Kozakowa
Dzieciństwo Michaiła Kozakowa
Michaił Michajłowicz Kozakow urodził się w rodzinie pracowników literackich. Ojciec przyszłego artysty, Michaił Emmanuelowicz Kozakow, był znanym pisarzem. Matka pracowała jako redaktor w wydawnictwie. Rodzina była zajęta pracą, praktycznie nie było wolnego czasu, ale mimo to rodzice starali się poświęcać jak najwięcej uwagi wychowaniu Michała. Michael był wykształcony komunikacją. Rodzice zazwyczaj rozmawiali ze swoimi przyjaciółmi pod Michaelem, dając mu pomysł poważnych pojęć - przyzwoitości, obowiązku, zasad życia. Jeśli rozmowa wpłynęła na "dorosły" lub polityczny kurs, matka mówiła po francusku: "Nie z dziećmi", a pisarz rodzinny, Anatolij Mariengof, powiedział Kozakowi Jr., "Niedźwiedź, pochopnij stąd".
Mikhail Kozakov w młodości
Rodzice lubili także rozmawiać i dyskutować z synem o sztuce, literaturze, głębokich znaczeniach i celu dzieł sztuki. Kozakow bardzo lubił książki, czytał żarłocznie, często zadawał pytania ojcowskie, na które Kozakow senior mógł odpowiedzieć: "Jest za wcześnie, abyś przeczytał: Bądź cierpliwy, wtedy zrozumiesz więcej", ale nie wziął książki.Rozpocznij karierę. Pierwsze małżeństwo
Po ukończeniu szkoły średniej w Leningradzie, Kozakov wstąpił do Szkoły Studio w Moskiewskim Teatrze Artystycznym. Debiut w kinie odbył się w ostatnim roku szkoły-studio. Dramat polityczny w reżyserii Michaiła Roma "Morderstwo na ulicy Dantego" był debiutem nie tylko dla Kozakowa, który grał w filmie rolę Charlesa Thibaulta, ale także dla takich aktorów jak Innokenty Smoktunovsky i Valentin Gaft. Debiut zakończył się sukcesem, Kozakow zaczął zdobywać popularność. Po ukończeniu szkoły aktorskiej w Moskiewskim Teatrze Artystycznym Michaił poślubił swoją dawną koleżankę z klasy Greta Taar, estończyka z narodowości.Później będą mieć dwoje dzieci - córkę, Catherine i syna Cyryla. Po ukończeniu szkoły średniej Kozakow rozpoczął karierę twórczą w Teatrze. Mayakovsky. W pierwszym roku pracy w Teatrze Majakowskiego w wieku 22 lat Kozakow grał w Hamleta. Ta rola zrobiła duże wrażenie na młodym aktorze, od dawna kształtując swoją rolę aktorską. W Teatrze Majakowskiego Kozakow pracował przez trzy lata, przenosząc się do Sovremennika w 1959 roku, gdzie spędził na scenie ponad dziesięć lat.
Mikhail Kozakov recytuje wiersze Josepha Brodskiego
Mikhail Kozakov w latach sześćdziesiątych
Rok 1961 był naznaczony pojawieniem się na sowieckich ekranach filmu fantasy "Człowiek płazów". Michaił Kozakow dostał rolę głównego negatywnego bohatera w filmie - Zurity. Reżyseria Giennadij Kazansky i Vladimir Chebotaryov znacząco zmieniły fabułę Aleksandra Bielajewa, zamieniając fantastyczną powieść przygodową w romantyczny melodramat. Film został zaakceptowany przez sowiecką publiczność z niespotykaną rozkoszą, a aktorzy, którzy wystąpili w filmie, stali się niezwykle popularni.Po urzekającym sukcesie Człowieka Płazika w ciągu najbliższych kilku lat Kozakow praktycznie nie był kręcony. Wyjątkiem były jasne role w dramacie N. Trakhtenberga "The Shot" oparte na opowieści A. S. Puszkina i wzruszającym, emocjonalnym obrazie Wiktora Sokołowa "Dzień słońca i deszczu". W tym filmie Kozakow zagrał samego siebie, Michaił Kozakow, który wystąpił w filmie "At Dawn" w komicznej roli Mishka-Jap. Rola w roli Kozakowa zawiodła, stając się jednym z mało znanych, ale niezwykłych jego filmów.
Życie osobiste Michaiła Kozakowa
Pod koniec lat 60. Kozakow rozwiódł się z Greta Taar i wkrótce po raz drugi ożenił się - z nieznanym temperamentem Gruzinem o starożytnej greckiej nazwie Medea. Małżeństwo okazało się bardzo skandaliczne i krótkie, po roku kłótni, ciągłych skandali i wyrzutów, Michael wyrzuca Medeę na ulicę, po czym się rozwiedli. Ani małżeństwo, ani małżeństwo podczas ślubu w gruzińskim kościele, ani narodziny córki Manany, nie pozwalają na małżeństwo. Jedną z miłych wspomnień Kozakowa z tego okresu jest kuchnia gruzińska, do której Medea wpojono miłość do życia Kozakowa.Po rozwodzie z Medea Kozakow uzależnił się od alkoholu. Na początku lat siedemdziesiątych Michaił po raz trzeci ożenił się - tłumacz Regina. Regina bardzo kochała Kozaka, próbowała stworzyć wszystkie warunki do rehabilitacji po drugim rozwodzie, odzwyczajała go od alkoholu. Razem z nią Kozakov mieszkał 18 lat, nie mieli dzieci. Regina wybaczyła wszystko Michałowi, nawet romans z Anastasią Vertinskaya, która prawie zniszczyła ich związek.
"Bezimienna gwiazda"
W 1971 r. Mikhail Kozakov opuszcza Sovremennik, przez około rok pracuje w Moskiewskim Teatrze Artystycznym, aw 1972 r. Zostaje aktorem Teatru na Malaya Bronnaya.W latach siedemdziesiątych najbardziej znaczące i popularne filmy zostały zarejestrowane w filmach "Wszyscy królowie", "Lew Gurych Sinichkin", "Słomkowy kapelusz", "Cześć, jestem twoją ciocią!" i inne filmy. W połowie lat siedemdziesiątych Kozakow postanawia spróbować siebie jako reżyser filmowy. Dramat telewizyjny "Noc pomyłek", napisany przez O. Goldsmitha, pojawił się na ekranach w 1975 roku, a także w tragicznej komedii "The Nameless Star" - w 1978 roku. Michaił rozpoczął pracę nad "Bezimienną Gwiazdą" w 1970 roku i to ona miała zostać reżyserskim debiutem Kozakowa, Jednak zmiana w kierownictwie telewizji uniemożliwiła realizację jej planów.Realizacja musiała zostać odroczona, mimo że próby już się rozpoczęły. Mikhail był w stanie powrócić do tego telepracy dopiero siedem lat później, zatwierdzając filmowanie teledysku w studiu filmowym w Swierdłowsku. Do czasu, gdy Oleg Dal, który został uznany za główną rolę w filmie, zaczął przeżywać trudne chwile i praktycznie opuścił kino. Po tym, jak Dahl odrzucił rolę, Kozakow wybrał Igora Kostolevskiego. Twórczy duet Kostolevsky i Anastasia Vertinskaya okazał się niesamowicie udany."Bezimienna gwiazda" w skarbonce Kozakowa, nie tylko jako dzieło reżysera - Michaił zagrał małą, ale barwną rolę Griega w filmie.
Mikhail Kozakov był ulubieńcem kobiet
Mikhail Kozakov w filmie "Brama Pokrowska"
W teatrze na Malaya Bronnaya na początku lat siedemdziesiątych Kozakow postanowił spróbować siebie jako reżyser teatralny. Pierwszą produkcją Michaiła była gra Leonida Zorina "Bramy Pokrowskiego". To autobiograficzne dzieło znanego dramaturga poświęconego Moskwie lat pięćdziesiątych, młodzieży, w której aktor tak bardzo chciał powrócić, zatopiło się w duszy Kozakowa i zaowocowało niezrównaną produkcją teatralną. Brama Pokrowska była częścią repertuaru teatru na Malejskiej Bronnai od ponad siedmiu lat. Sukces widowni spektaklu był naprawdę ogromny, a na początku lat 80. Kozakov zdecydował się go sfilmować.Po wniesieniu scenariusza do Borysa Heysina, ówczesnego szefa Ekranu, Kozakowa stanęły przed trudnościami. Nie chcieli opuścić filmu, Heisin wielokrotnie powtarzał reżyserowi: "Poczekajmy trochę, są podcięcia". Nie pomogły nawet ostatnie osiągnięcia Michaiła Michajłowicza - Nagroda Państwowa Związku Radzieckiego i dwie nagrody KGB za rolę Dzierżyńskiego w trzech różnych filmach z początku lat osiemdziesiątych.
W rezultacie aktorka Moskiewskiego Teatru Artystycznego, dobry przyjaciel Kozakowej, Sofia Pilyavskaya, która osobiście znała Lapinę, pomogła wypchnąć Bramy Pokrowskie na plan. Uzyskano pozwolenie. Filmowa wersja "Bram Pokrovsky" była jednym z najlepszych filmów kina radzieckiego: obraz, który jest lśniący, radosny, z lekkimi nutami nostalgii natychmiast zakochał się w sowieckiej publiczności.
Film "Brama Pokrowska" wyróżnił Michaiła Kozakowa
Teraz obrazy, ciesząc się takim sukcesem, można nazwać kultem. Aktorzy wzięli udział w tym filmie w całej Unii, wiele z nich przez wiele lat "zostało przemianowanych" przez publiczność nazwiskami ich bohaterów - Ravikovich był nazywany tylko Chobotowem i Uljanowem - Margaritą Pavlovną.Po "bramach Pokrowskiego"
Mikhail Kozakov łączył reżyserię z aktorstwem: widzowie pamiętają jego rolę farmaceuty Illariego Danilevsky'ego i gangstera Vakhrameva w przygodowym filmie Szósty, Biron w historycznym eposie Demidovs, Erast Tsykady w komedii lirycznej Hero of Her Romance i wielu innych.Kariera reżysera w Pokrovsky Gates nie zakończyła się - jego kolejne utwory (dziecięca komedia "Według Lopotukhina",wersja ekranowa spektaklu oparta na dziele Lermontowa "Masquerade" i innych) okazała się niemal tak popularna wśród widzów jak Brama Pokrowska.
Za najbardziej znaczącą pracę reżyserską Kozakowa uważa się tragiczny film "Wizyta Pani" oparty na sztuce Durrenmatt "Wizyta starszej damy". Catherine Vasilyeva w filmie grała z Valentinem Gaftem. Ta taśma jest słusznie włączona do Złotego Funduszu kina radzieckiego.
Ostatnie małżeństwo Michaiła Kozakowa
Pod koniec lat osiemdziesiątych Regina wyjechała do Stanów Zjednoczonych, by pracować z Robertem De Niro i wrócić do Związku Radzieckiego, który już nie wraca, a trzy miesiące po wyjeździe złożyła wniosek o rozwód. Kozakow popada w kolejną depresję i ponownie nowa namiętność wyprowadza go z tego stanu. Tym razem Anna Yampolskaya przyjęła rolę zbawiciela. Kozakov spotkał się z nią podczas jednej ze stron. Dziewczyna przyjechała do stolicy z Kiszyniowa, aby pracować w telewizji. W uroczej Kozakowie Anna, która była 25 lat młodsza od niego, zakochała się od pierwszego wejrzenia. Uczucie było wzajemne. Wkrótce Kozakow poślubił po raz czwarty - w 1989 roku. W tym samym roku Anna urodziła Michaiła, syna, który również otrzymał imię Michaił, aw 1996 r., Po tym jak para przeprowadziła się do Izraela, urodziła się ich córka Zoya.
Mikhail Kozakov ze swoją czwartą żoną
Emigracja Michaiła Kozakowa do Izraela
Kozakow wyjechał do Izraela z żoną i synem w 1992 roku. Przez kilka lat grał na scenie teatru kameralnego w Tel Awiwie, a następnie zorganizował grupę emigracyjną. Z trupą Kozakow wystawił cztery spektakle, a następnie w 1996 roku powrócił do Rosji i kierował przedsięwzięciem, które nazywane było po prostu "Rosyjskim przedsięwzięciem Michaiła Kozakowa".W Kozakowie praktycznie nie było wówczas kinorolu. Być może najjaśniejsze dzieło lat dziewięćdziesiątych można nazwać rolą w filmie Aleksieja Uchitta, w którym Michiił Kozakow rzadko bywał w filmie. Najjaśniejszą pracą z tamtych lat jest rola Akima Wołynia w filmie Aleksieja Uchitela "Mania Giselle" Film, w którym reżyser skomponował prawdziwie gwiezdną kompozycję - Galina Tyunina, Andrey Smirnov, Alexey German, Ivan Okhlobystin - opowiada o życiu teatralnej bohemy z czasów największej rosyjskiej baleriny Olgi Spesivtseva.
Ostatnie lata Michaiła Kozakowa
W dwutysięcznym Kozakowie nadal działali w filmach, tworzyli własne filmy. W 2004 roku ukazał się kolejny film oparty na sztuce Leonida Zorina "The Copper Grandmother", który pozostał niemal niezauważony przez publiczność.W następnym roku Michael nakręcił 6-częściowy melodramat "Urok zła", który opowiada o życiu rosyjskich imigrantów we Francji w latach 30. XX wieku.W pamięci Michaiła Kozakowa.
22 kwietnia 2011 roku, w pobliżu Tel Awiwu, w jednej z klinik zmarł Mikhail Mikhailovich Kozakov.
Share
Pin
Tweet
Send
Share
Send
