Fedor Chaliapin, biografia, aktualności, zdjęcia!

Biografia Feodora Shalyapina

Wielki rosyjski piosenkarz Fedor Ivanovich Shalyapin połączył w swojej pracy dwie cechy: umiejętności aktorskie i wyjątkowe umiejętności wokalne. Był solistą Teatru Bolszoj i Maryjskiego, a także Metropolitan Opera. Jeden z największych śpiewaków operowych.

Dzieciństwo Feodora Chaliapina

Przyszły piosenkarz urodził się w Kazaniu 13 lutego 1873 roku. Rodzice Feodora Shalyapina pobrali się w styczniu 1863 roku, a 10 lat później urodził się ich syn Fedor.
Jego ojciec pracował jako archiwista w radzie okręgowej. Matka Fedora, Evdokia Mikhailovna, była zwyczajnym chłopem z wioski Dudintsy.
Już w dzieciństwie stało się jasne, że mały Fiodor ma talent muzyczny. Posiadając piękną górę, śpiewał w podmiejskim chórze kościelnym i na wiejskich festiwalach. Później chłopiec został zaproszony do śpiewania w sąsiednich kościołach. Gdy Fedor ukończył klasę czwartą, otrzymując zasłużony dyplom, został wysłany do nauczania szewca, a następnie tokarza.

Piosenkarz Fedor Shalyapin ze znajomym pisarzem Maximem Gorkiem

W wieku 14 lat chłopiec zaczął pracować jako urzędnik w radzie okręgowej w Kazaniu. Zarabiałem 10 rubli miesięcznie. Jednak Shalyapin nigdy nie zapomniał o muzyce. Nauczywszy się notacji muzycznej, Fedor starał się poświęcić cały swój wolny czas muzyce.

Początek twórczej kariery wokalisty Fiodora Shalyapina

W 1883 r. Fiodor po raz pierwszy przyszedł do teatru, aby wystawić sztukę Piotra Sukhonina "Rosyjski ślub". Shalyapin "chory" teatr i starał się nie przegapić jednego występu. Przede wszystkim chłopiec lubił operę. A największe wrażenie na przyszłym piosenkarzu wywarło opowiadanie "Życie dla cara" MI Glinki. Ojciec wysyła syna do szkoły, aby studiował w cieśle, ale gdy jego matka zachorowała, Fedor został zmuszony do powrotu do Kazania, aby się nią opiekować. To w Kazaniu Chaliapin zaczął próbować dostać pracę w teatrze.
Wreszcie, w 1889 roku został przyjęty jako dodatek do prestiżowego chóru Serebryakovs. Wcześniej Chaliapin nie został przyjęty do chóru, ale został zabrany przez jakiegoś chudego, okropnie młodzieńczego chłopca. Kilka lat później, po spotkaniu Maxima Gorkiego, Fedor opowiedział mu o swojej pierwszej porażce. Gorky uśmiechnął się i powiedział, że jest chwytającym młodzieńcem, choć szybko został wyrzucony z chóru z powodu kompletnego braku głosu.
I pierwszy występ dodatków - Shalyapin zakończył się niepowodzeniem. Został przydzielony do roli bez słów. Kardynał, którego grał Chaliapin, wraz ze swoim orszakiem, powinien był właśnie wejść na scenę. Fedor był bardzo zmartwiony i ciągle powtarzał swój orszak: "Zróbcie wszystko jak ja!".
Gdy tylko wszedł na scenę, Chaliapin został uwikłany w czerwony płaszcz kardynała i upadł na podłogę. Retinue, pamiętając instrukcje, podążył za nim. Kardynał nie mógł wstać i przeczołgać się przez całą scenę. Ledwo pełzający orszak kierowany przez Chaliapina był za kulisami, reżyser z całego serca kopnął "kardynała" i opuścił go po schodach!
Pierwsza solowa rola - rola Zaretsky'ego w operze "Eugeniusz Oniegin" - Chaliapin zagrała w marcu 1890 roku.
We wrześniu tego samego roku Chaliapin przeniósł się do Ufy i zaczął śpiewać w miejscowej trupie operetkowej Semenov-Samara. Stopniowo Chaliapin zaczął przypisywać małe role w wielu przedstawieniach. Po zakończeniu sezonu Chaliapin dołączył do wędrownego zespołu Derkach, z którym podróżował po miastach Rosji, Azji Środkowej i Kaukazu.

Życie Feodora Shalyapina w Tbilisi

Podobnie jak wielu innych wielkich przedstawicieli rosyjskiej literatury i sztuki, Tiflis odegrał bardzo ważną rolę w życiu Chaliapina. Tu poznał dawnego artysty teatrów cesarskich, profesora Usatova. Po wysłuchaniu piosenkarza, Usatow powiedział: "Zostań, aby uczyć się ode mnie, nie wezmę pieniędzy na studia". Usatow nie tylko "włożył" głos Chaliapina, ale pomógł mu finansowo.W 1893 roku Chaliapin zadebiutował na scenie Teatru Opery w Tbilisi.Rok później wszystkie partie basu w operze Tiflis wykonał Chaliapin. To właśnie w Tyflisie Chaliapin zyskał sławę i uznanie, a od samouka, który stał się profesjonalnym artystą.

Rozkwit twórczości Fyodor Chaliapin

W 1895 r. Fiodor Chaliapin przybywa do Moskwy, gdzie zawiera umowę z Dyrekcją Teatru Maryjskiego. Początkowo na scenie Cesarskiego Teatru Fiodor Iwanowicz wykonywał tylko drobne role.
Spotkanie ze słynną patronką Savvą Mamontov zapoczątkowało rozkwit pracy Chaliapina. Mamontov zaprosił wokalistę do pracy w Moskiewskiej Operze Prywatnej z trzykrotną pensją pensji w Teatrze Maryjskim.
W prywatnej operze wszechstronny talent Chaliapina został naprawdę odkryty, a repertuar został uzupełniony wieloma niezapomnianymi obrazami z oper rosyjskich kompozytorów.
W 1899 roku Chaliapin został zaproszony do Teatru Bolszoj, gdzie odniósł wielki sukces. Życie sceniczne piosenkarza stało się ogromnym triumfem. Stał się uniwersalnym faworytem.Współcześni śpiewacy ocenili jego wyjątkowy głos: w Moskwie są trzy cuda - Car Bell, Car Cannon i car bass - Fyodor Chaliapin.Krytycy muzyczni napisali, że najwyraźniej rosyjscy kompozytorzy XIX wieku "przewidzieli" pojawienie się wielkiego śpiewaka, więc napisali tak wiele wspaniałych partii na bas: Iwan Groźny, gość z Varangii, Salieri, Melnik, Borys Godunow, Dosifey i Ivan Susanin. W dużej mierze dzięki talentowi Chaliapina, który zawarł w repertuarze arie z rosyjskich oper, kompozytorzy N. A. Rimsky-Korsakov, A.S. Dargomyzhsky, M.Musorgsky, M.Glinka zostali uznani na całym świecie.
W tych latach piosenkarz zyskuje europejską sławę. W 1900 został zaproszony do słynnego mediolańskiego La Scali. Kwota zapłacona przez Chaliapin na podstawie umowy za ten okres była niesłychana. Po pobycie we Włoszech piosenkarka była co roku zapraszana na tournée zagraniczne. Światowa wojna rewolucji i wojna domowa w Rosji przez długie 6 lat "położyły kres" na zagranicznej trasie piosenkarza. W latach 1914-1920 Chaliapin nie opuścił Rosji.
Okres emigracji
W 1922 roku Chaliapin wysłał trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych.Piosenkarz nigdy nie powrócił do Związku Radzieckiego. W domu z kolei postanowił pozbawić Chaliapina tytułu Artysty Ludu. Droga do Rosji została ostatecznie odcięta.
Za granicą Chaliapin próbuje swoich sił w nowej sztuce - kinie. W 1933 roku zagrał w filmie "Don Kichot" w reżyserii G.Pabsta.

Życie osobiste Feodora Shalyapina

Fiodor Chaliapin dwukrotnie był żonaty. Z pierwszą żoną, włoską baletnicą, Jonah Tornagi, wokalista spotkał się w 1898 roku w Niżnym Nowogrodzie. W tym małżeństwie narodziło się siedmioro dzieci.

Piosenkarz Feodor Shalyapin z żoną Jonah Tornagi

Później, bez rozwiązania pierwszego małżeństwa, Chaliapin zbliża się do Marii Petzold. Kobieta w tym czasie miała dwoje dzieci z pierwszego małżeństwa. Mieli długie tajne spotkanie. Małżeństwo zostało oficjalnie zarejestrowane tylko w 1927 roku w Paryżu.

Pamięć

Shalyapin zmarł wiosną 1938 r. W Paryżu. Wielki śpiewak został pochowany na cmentarzu Batignol w Paryżu. Dopiero prawie pół wieku później, w 1984 r., Jego syn Fedor uzyskał zgodę na ponowne pochowanie prochów jego ojca na cmentarzu Nowodziewiczy w Moskwie.
Wielokrotne pogrzeby odbywały się z honorami.
A 57 lat po śmierci artysty został pośmiertnie przywrócony do tytułu Artysty Ludowego ZSRR.
W końcu wokalista powrócił do swojej ojczyzny.

Obejrzyj wideo: 100 Największych Śpiewaków: FEODOR CHALIAPIN (Kwiecień 2024).