Lev Yashin, biografia, aktualności, zdjęcia!

Biografia Lwa Jaszyna

Imię Lwa Iwanowicza Jaszyna w złotych literach wpisane jest w historię nie tylko sowieckiego - świata sportu. Legendarny piłkarz, niezrównany bramkarz Dynama i reprezentacja ZSRR, który otrzymał nagrodę Złotej Piłki, słusznie stał się jednym z najlepszych sportowców XX wieku i najlepszym bramkarzem według FIFA i MFFIIS. W trakcie swojej kariery spędził 540 meczów i stracił 432 gole.

Najlepszy bramkarz XX wieku Lew Leszin

Dzieciństwo i dorastanie

Przyszła legenda piłki nożnej narodziła się 22 października 1929 roku na jednym z ówczesnych przedmieść Moskwy. Większość dzieciństwa spędził pod numerem 15 na Millionnaya Street.

Dom, w którym Lev Yashin spędził dzieciństwo

Rodzice Lwa, Iwan Pietrowicz i Anna Mitrofanowa Jaszin, byli prostymi rzemieślnikami. Pracowała w fabryce "Red Bogatyr", pracował w zakładzie lotniczym w Tushino.

Zdjęcie dziecka Leva Yashina

Ich syn dorastał jako wielki miłośnik sportowych gier ulicznych. Pierwszą akademią piłkarską Leo był gospodarz, a zespół - chłopcy z sąsiedztwa. Grali na łysym skrawku nierównej ziemi przed gankiem. Zimą akcja została zamieniona w lodowisko przez same dzieci i przejechała krążek. Już wtedy była to jego "rola bramkarza", ale nie była to brama z siecią, której należało bronić, ale przestrzeń między dwoma brukami.
Mama Leo zmarła wcześnie.Mój ojciec długo się smucił, ale rozsądnie rozumował, że chłopiec potrzebuje matki. Tak więc Aleksandra Pietrowna, która stała się drugą matką Leo, pojawiła się w ich rodzinie. W 1939 roku urodził się jego młodszy brat Borya.

Młody Lew Yashin (powyżej) z ojcem, macochą i bratem

Latem 1941 r. 11-letni Leon, jak zwykle, został wysłany do krewnych pod Podolskiem. Już nie mógł się doczekać łapania ryb, ścigania piłki z wiejskimi chłopcami i chodzenia po grzyby, ale wojna została przerwana przez święta. Chłopiec i jego macocha wrócili do Moskwy, skąd zostali ewakuowani do regionu, niedaleko Voskresensk, a następnie fabryka ich ojca i rodziny robotników zostały wysłane na tyły - do Uljanowsk.
Lew nazwał dzień ewakuacji ostatnim dniem swojego dzieciństwa. Musiałem przejść przez wiele: głód, zimno, długie godziny ciężkiej pracy. Wiosną 1943 r. Chłopiec, który ostatnio grał kozackich rabusiów, stał się pełnowartościowym robotnikiem w fabryce, gdzie przeszedł z normalnej ładowarki do wykwalifikowanego ślusarza. To tutaj uzależnił się od tytoniu. Wkładali papierosy do ust ojca, aby wyczerpany Lew nie był wyczerpany podczas zmiany pracy. Za swój wkład w obronę kraju nastolatek otrzymał nagrodę państwową.

Rozpocznij karierę piłkarską

Kiedy front oddalił się od murów stolicy, fabryka powróciła na swoje pierwotne miejsce. Rodzina Yashin wróciła do domu, cała trójka kontynuowała pracę. Lew, po obronie zmiany, udał się do Tushino i grał dla młodzieżówki "Czerwonego Października". Trener Vladimir Checherov postawił Yashina przy bramce ze względu na jego wysoką pozycję - w tym czasie Leo osiągnął 186 centymetrów (chociaż według dzisiejszych standardów byłby nazywany niskim dla bramkarza).

Lew Yashin w drużynie piłkarskiej zakładu

Raz w młodym mężczyźnie skoczył w ducha kontrowersji i być może depresja narosła z długich lat ciężkiej pracy i strat. Zatrzaskując drzwi, opuścił dom, przestał chodzić do fabryki, a w tamtych latach nieuprawnione odejście z kompanii obronnej mogło grozić wyrokiem więzienia. Tylko szkolenia, nadal regularnie uczestniczył.
Towarzysz z "dorosłego" zespołu doradził mu, aby zgłosił się do wojska. "Kurs młodego wojownika" Yashin odbył się w stolicy. W jednostce wojskowej zapisanej w sekcji piłkarskiej. Na jednym z meczów wewnętrznych żołnierzy został zauważony przez trenera Dynama Moskwa, Arkadego Czernyszowa, i zaoferował się dołączyć do drużyny młodzieżowej.

Pierwszy mecz Leva Yashina dla "Dynamo"

Udało nam się sprawdzić się w grze Dynamo i młodzieżowej wersji zespołu.Lew gwałtownie bronił bramy, a młodzież wygrała z wynikiem 1: 0. Będąc w głównej części "Dynamo" stał się dublerem znakomitego bramkarza Alexeia Khomicha, który nazywał się "Tygrys" i jego głównym rywalem Walterem Sanai.

Legendarne zdjęcie: Lew Yashin i Pele, 1965

Rok 1950 był dla początkującego bramkarza, wydawało się, że nie świecił powyżej "podwójnego", szczególnie po tym, jak stracił trzy gole w meczu z drużyną z Tbilisi. Trener postanowił zmienić Yashina na hokej z piłką, a następnie zupełnie nowy sport dla ZSRR. Tutaj pokazał się doskonale, młody zawodnik otrzymał nawet miejsce w reprezentacji narodowej. A jednak w 1953 roku dokonał ostatecznego wyboru na rzecz piłki nożnej. 2 maja odbył swój pierwszy mecz po długiej przerwie, w której Dynamo pokonał Lokomotiva z wynikiem 3: 1.

W treningu

Yashin szybko wszedł do formy, zaczął opracowywać własne metody ochrony bramy. Złapał piłkę dłońmi i stopami, poruszając się błyskawicznie w przestrzeni celu, bijąc głowę najtrudniejszymi kulami. Publiczność uwielbiała swój trik za pomocą czapki, którą zdjął przed uderzeniem piłki, a następnie ponownie zainstalował ją w miejscu, jak gdyby okazując szacunek zgromadzonym na trybunach.

Radziecka legenda piłki nożnej

W 1954 roku jego kariera nabrała tempa. Pod wodzą trenera Michaiła Yakushina klub stał się mistrzem ZSRR (później Dynamo i Lew Jaszin powtórzyli ten wyczyn jeszcze cztery razy: w 1955, 1957, 1959 i 1963). Po wzięciu "złota" opinia ekspertów piłki nożnej o Yashin zmieniła się dramatycznie - teraz uważali go nie za dublera o nietrwałej reputacji, ale za autorytatywnego bramkarza najlepszego klubu w kraju i mistrza Związku Radzieckiego. A dziennikarze nadali mu przydomek "czarny pająk" na bardzo długie ręce i ciemny kształt. Nazywano ją również "czarną panterą" za wspaniałe, genialne skoki.

Yashin stale zaskakiwał przeciwników

Zwycięstwo było jedno po drugim. W 1956 r. Jego drużyna wygrała igrzyska olimpijskie w Australii, aw 1960 r. Zdobyła mistrzostwo Europy. Nawet porażki w meczach w Chile i Kolumbii (1962) nie zepsuły jego kariery, choć po przegranej musiał znosić lawinę krytyki.

Reprezentacja ZSRR w Melbourne, 1956

Ale zdobył popularność na całym świecie po "meczu stulecia" w Anglii (1963). Angielska Federacja Piłkarska obchodziła swoje 100-lecie, a mecz pomiędzy drużyną narodową i resztą drużyny światowej datowaną na to wydarzenie został nazwany "meczem stulecia".Zaprosili najsilniejszych graczy świata (poza, być może, Pele, Didiego i Garrinchę), w tym 34-letniego Yashina, który w tym czasie miał trudności: nie był już powołany do reprezentacji narodowej i postawił na bramkę Dynamo, i niedawno wychwalani fani bramek doradzili mu, aby odszedł na emeryturę i pielęgnował swoje wnuki.

Drużyna światowa w "meczu stulecia". Stadion Wembley, 1963

Yashin bronił bramy przez pierwszą połowę. W tym czasie żadna piłka nigdy nie trafiła w cel "drużyny światowej". Ale w drugiej połowie Yashin został zastąpiony przez jugosłowiańskiego bramkarza Milutina Shoshkiicia, który nie trafił dwóch bramek.
Tak czy inaczej, "mecz stulecia" dał Yashinowi karierę jako drugi wiatr: został ponownie powołany do reprezentacji narodowej, powrócił do bramki w Dynamo, aw tym samym roku klub ponownie zdobył mistrzostwo ZSRR. A kolekcja jego nagród została uzupełniona Złotą Piłką. W ten sposób stał się pierwszym radzieckiego piłkarza, który został uznany za najlepszego gracza w Europie, i tylko w 1975 r., Dynamo Kijów, Oleg Błochin powtórzył swój triumf.

Lew Yashin i Dynamo. 1966

W 1966 roku po raz kolejny udowodnił, że jest na Mistrzostwach Świata. Następnie reprezentacja ZSRR zajęła czwarte miejsce, wygrywając 1/4 finału z Węgrami (2: 1), ale przegrywając z Niemcami w półfinałach (2: 1) i Portugalią w meczu o trzecie miejsce (2: 1).

W meczu z Niemcami Yashin został uderzony w 42. minucie

Skończył karierę jako bramkarz 27 maja 1971 roku, grając ostatni mecz na stadionie w Moskwie. 103 000 fanów obejrzało jego grę. Zespół All-Union Dynamo grał przeciwko drużynie gwiazd światowych. Mecz zakończył się wynikiem 2: 2. Opuszczając pole, Yashin uroczyście oddał swoje rękawiczki młodemu bramkarzowi Władimirowi Pilgooyowi, jak gdyby wyznaczył go na swojego oficjalnego następcę.

Pożegnalny mecz Leva Yashina: z Władimirem Pilguy

Ale Yashin zrezygnował z tego sportu: w sierpniu tego samego roku w Rzymie po raz kolejny wszedł na pole "światowej drużyny gwiazd" przeciwko włoskiej drużynie, a następnie zaczął trenować przygotowania dla młodych graczy Dynamo. Kontynuował pracę do 1975 roku, jednak porzucił pracę ze względu na śmierć młodego gracza Dynama, Anatolija Kozhemyakina, który próbował wydostać się z zablokowanej windy, ale nie miał czasu i został zmiażdżony. Yashin został oskarżony o promowanie moralnego rozpadu jego podopiecznych. Następnie trenował drugą drużynę narodową ZSRR i drużyny dziecięce.

Po ukończeniu kariery, Lev Yashin został trenerem Dynamo

Życie osobiste Lwa Jaszina

Los i jedyną żoną sławnego piłkarza była Valentina Timofiejewna. W małżeństwie para urodziła dwie dziewczynki.Córki dały wnuczkom sportowców, niektórzy z nich - Wasilij Frołow, podążali śladami dziadka i uprawiali sport. W pewnym momencie był w duplikacie Dynamo, grał w Dynamo Petersburgu, a później został trenerem.

Lew Jaszin z żoną Walenią Szaszkową

Bramkarz numer 1 w Związku Radzieckim przyjaźnił się z kolegami z innych krajów. Wśród jego przyjaciół był słynny piłkarz Pele. Oprócz sportów, Yashin miał jeszcze inne wielkie hobby - wędkarstwo.

Piłkarz uwielbiał łowienie ryb

Choroba

Na początku lat 80. Yashin zaczął mieć problemy z sercem. Najpierw dźgnął nożem w lewo podczas Mistrzostw Świata w Madrycie, gdzie po długich sporach z władzami i wywołanym przez niego stresie nadal szedł, ale nie jako felietonista, jak pierwotnie planowano, ale jako tłumacz.

Z żoną i dziećmi

Po powrocie do Moskwy doznał zawału serca. Potem - udar, który na stojąco cierpiał na stojąco. W 1984 roku diagnoza brzmiała jak grzmot: gangrena z powodu zapalenia pęcherza moczowego, które uderzyło w naczynia nóg. Znaleziono i powodować: palenie. Gangrene postępował i nie było innego wyjścia poza amputacją.

Piłkarz zniszczył tytoń

Można powiedzieć, że miał szczęście - dla niego udało im się uzyskać innowacyjną protezę żelazną z Finlandii zamiast tak zwanych "tub" - protez w postaci beczek, jedynych produkowanych w ZSRR.Rozpoczął się długi proces powrotu do zdrowia, były piłkarz nauczył się znowu chodzić. Nie rzucił palenia.

Ostatnie lata i śmierć Leva Yashina

Ostatni spektakularny występ publiczności futbolowej miał miejsce w dniu jego 60. urodzin. W swoim samochodzie odbył honorowy krąg na stadionie Dynamo.W 1990 Yashin ponownie usłyszał straszną diagnozę od lekarzy - raka otrzewnej, praktycznie profesjonalnej choroby bramkarzy. Od młodości cierpiał na wrzody, które ostatecznie przerodziły się w złośliwy nowotwór. Sześćdziesięcioletni sportowiec zmarł w dniu urodzin ukochanej córki - 20 marca 1990 roku.

Lev Yashin 4 miesiące przed śmiercią

Pamięć idola

W 2017 roku reżyser Eldar Salavatov nakręcił biografię fabularną o Levie Yashinie "Lew Leszin, bramkarz moich marzeń". Alexander Fokin grał znakomitego piłkarza, jego żonę Julię Hlynin. Premiera filmu została zaplanowana na Mistrzostwa Świata w 2018 roku, organizowane przez Rosję.

Alexander Fokin (po prawej) jako Lew Jaszin

Twórcy gry FIFA 18 włączyli Leva Yashina w randze "legend" wraz z Diego Maradoną, Pele i Thierry Henry.

Obejrzyj wideo: JEDYNY BRAMKARZ ZE ZŁOTĄ PIŁKĄ (Kwiecień 2024).