PIOTR I WIELKI - BIOGRAFIA, REFORMY, ŻONY I DZIECI, WYGLĄD I CHARAKTER, WZROST

Send

Biografia Piotra I

Peter A. Romanov (oficjalne tytuły: Piotr I Wielki, Ojciec Ojczyzny) - wybitny monarcha, któremu udało się dokonać najgłębszej transformacji w rosyjskim państwie. Za jego panowania kraj stał się jedną z czołowych europejskich potęg i uzyskał status imperium.

Portret Piotra Wielkiego

Do jego osiągnięć należy utworzenie Senatu, budowa i budowa Petersburga, terytorialny podział Rosji na prowincje, wzmocnienie siły militarnej kraju, uzyskanie ważnego dostępu do Morza Bałtyckiego dla gospodarki oraz aktywne korzystanie z europejskich doświadczeń w różnych branżach. Jednakże, według wielu historyków, przeprowadził on reformy potrzebne w kraju pośpiesznie, mało przemyślane i wyjątkowo trudne, co doprowadziło w szczególności do zmniejszenia populacji kraju o 20-40 procent.

Dzieciństwo

Przyszły cesarz urodził się 9 czerwca 1672 r. W Moskwie. Stał się czternastym dzieckiem cara Aleksieja Michajłowicza i pierwszym z trójki dzieci jego drugiej żony, Tatary krymskiej księżniczki Natalii Kiryłowej Naryszki.

Piotr I w dzieciństwie. Portret pędzla nieznanego artysty

Kiedy Piotr miał 4 lata, jego ojciec zmarł na atak serca.Wcześniej ogłosił Fiodora, syna jego pierwszego małżeństwa z Marią Miloslavską, która od dzieciństwa miała słabe zdrowie, jako następca tronu. Trudne czasy przyszły na matkę Piotra, ona i jej syn osiedlili się w regionie moskiewskim.

Rodzice Piotra Pierwszego: Aleksiej Michajłowicz Romanow i Natalia Kirillowna Naryszkina

Chłopiec wyrósł na silne, żywe, dociekliwe i aktywne dziecko. Pielęgniarki były zaangażowane w jego wychowanie, urzędnicy byli zaangażowani w edukację. Chociaż później miał problemy z piśmiennością (do dwunastych urodzin, jeszcze nie opanował alfabetu rosyjskiego), znał niemiecki od najmłodszych lat i, posiadając doskonałą pamięć, później opanował angielski, holenderski i francuski. Ponadto uczył się wielu rzemiosł, w tym rusznikarzy, stolarstwa, toczenie.

Natalia Naryshkina i kochanie Peter. Artysta Pavel Ryzhenko

Po jego śmierci w wieku 20 lat, car Fiodor Aleksiewicz, który nie wydawał rozkazów dotyczących następcy tronu, krewni jego matki, Marii Miloslavskiej, pierwszej żony ojca, uznali, że jej 16-letni syn Ivan, cierpiący na szkorbut i epilepsję, powinien zostać nowym carem. Ale klanu bojarów, Naryshkin, z poparciem patriarchy Joachima, przemawiał na korzyść kandydatury swojego protegowanego, zdrowego księcia Piotra, który miał wtedy 10 lat.

Diak Zotov uczy umiejętności Piotra Piotra

W wyniku zamieszek Streletskich, kiedy wielu krewnych królowej-wdowy zostało zabitych, obaj kandydaci na tron zostali ogłoszeni monarchami. Iwan został uznany za "najstarszego" z nich, a ze względu na młody wiek siostra Sophia została suwerennym władcą, który całkowicie usunął swoją macochę Naryszkina z rządzenia krajem.

Reign

Z początku Piotr nie był szczególnie zainteresowany sprawami państwowymi. Spędził czas w niemieckim Slobodzie, gdzie poznał swoich przyszłych kolegów Franza Leforta i Patricka Gordona, a także swoją przyszłą ulubioną Annę Mons. Często młody człowiek znajdował się w regionie moskiewskim, gdzie tworzył od swoich rówieśników tak zwaną "polubowną armię" (dla odniesienia, w XVII wieku "zabawa" oznaczała nie zabawę, ale działania militarne). Podczas jednej z tych "zabawnych rzeczy" Peter przypalił twarz granatem.

Zabawna armia Piotra Wielkiego

W 1698 r. Doszło do konfliktu z Zofią, która nie chciała stracić władzy. W wyniku tego dojrzali bracia-współ-władcy wysłali siostrę do klasztoru i pozostali razem na tronie aż do śmierci Ivana w 1696 roku, chociaż w rzeczywistości starszy brat wcześniej oddał wszystkie moce Piotrowi.
W początkowym okresie jedynego panowania Piotra władza była w rękach książąt Naryszkinów. Ale po pochowaniu matki w 1694 r. Wziął na siebie opiekę państwa. Przede wszystkim wyruszył, aby uzyskać dostęp do Morza Czarnego. W rezultacie, po budowie w flotylli w 1696 r., Turecka twierdza Azow została zabrana, ale Cieśnina Kerczeńska pozostała pod kontrolą Osmanów.

Piotr Wielki w młodości

W okresie 1697-98 król, pod nazwą marszałka Piotra Michajłowicza, podróżował po Europie Zachodniej, uzyskał ważne kontakty z głowami państw i zdobył niezbędną wiedzę w zakresie budowy statków i nawigacji.

Misja dyplomatyczna Piotra I otrzymała nazwę Wielkiej Ambasady

Następnie, po zawarciu pokoju z Turkami w 1700 roku, postanowił uzyskać dostęp do Morza Bałtyckiego ze Szwecji. Po wielu udanych operacjach miasta zostały zdobyte u ujścia Newy, a miasto Sankt Petersburg zostało wzniesione, otrzymując status stolicy w 1712 roku.

Wojna północna w szczegółach

W tym samym czasie król, wyróżniony oddaniem i silną wolą, dokonał transformacji w zarządzaniu krajem, zracjonalizowanej działalności gospodarczej - zobowiązał kupców i szlachtę do rozwoju ważnych gałęzi przemysłu dla kraju, budowy górnictwa, hutnictwa, firm proszkowych, budowy stoczni, tworzenia manufaktur.

Piotra I na budowę Petersburga. nieznany artysta, ok. 1830

Dzięki Piotrowi otwarto w Moskwie szkołę artylerii, inżynierii i medycyny, a Akademia Nauk i Szkoła Straży Morskiej zostały założone w północnej stolicy. Zainicjował tworzenie drukarni, pierwszą gazetę w kraju, Kunstkamera Museum, publiczny teatr.
Podczas operacji militarnych władca nigdy nie siedział w bezpiecznych fortecach, ale osobiście prowadził armię w bitwach pod Azowem w latach 1695-96, podczas wojny północnej 1700-21, w kampaniach prut i kaspijskich w 1711 i 1722-23. odpowiednio. W epoce Piotra Omsk, Semipałatyńska została założona, Półwysep Kamczatka został przyłączony do Rosji.

Reformy Piotra I

Reforma wojskowa

Reformy sił zbrojnych stały się główną trampoliną dla Piotra Wielkiego, "cywilne" reformy przeprowadzono w ich bazie iw czasie pokoju. Głównym celem jest sfinansowanie armii z nowymi ludźmi i zasobami, aby stworzyć przemysł militarny.
Pod koniec XVII wieku armia Strelets została rozwiązana. System rekrutacji jest stopniowo odnajdywany, zapraszani są zagraniczni żołnierze. Od 1705 r. Co 20 metrów miało dostarczać jednego żołnierza - rekruta.Pod Piotrem jego życie nie było ograniczone, ale chłop chłopów mógł iść do wojska, co uwolniło go od uzależnienia.

Służba wojskowa była na całe życie

Aby zarządzać sprawami floty i armii, ustanowiono Admiralicję i Kolegium Wojskowe. Zakłady metalurgiczne i tekstylne, stocznie i statki są aktywnie budowane, otwierane są szkoły specjalności wojskowych i morskich: inżynieria, nawigacja itp. W 1716 r. Wydano rozporządzenie wojskowe regulujące stosunki w wojsku oraz zachowania żołnierzy i oficerów.

Peter the First Dragoon

Rezultatem reformy była wielka skala (około 210 tys. Pod koniec panowania Piotra I) oraz armia nowocześnie wyposażona, jakich jeszcze nie było w Rosji.

Centralna reforma zarządzania

Stopniowo (do 1704 r.) Peter I zlikwidował Dumę Boyar, która straciła swoją skuteczność. W 1699 r. Utworzono Middle Office, które odpowiadało za administracyjną i finansową kontrolę instytucji państwowych. W 1711 r. Utworzono Senat - najwyższy organ państwowy, który zjednoczył gałęzie władzy sądowniczej, wykonawczej i ustawodawczej. Przestarzały system zamówień zostaje zastąpiony systemem kolegialnym, odpowiednikiem nowoczesnych ministerstw. Utworzono 13 szkół wyższych, w tymSynod (duchowieństwo). Na czele hierarchii stał Senat, wszystkie przedłożone mu kolegia, a kolegia kolejno administracje prowincji i powiatów. Reformę ukończono do 1724 r.

Reforma samorządu lokalnego (regionalna)

Odbywał się równolegle z reformą rządu centralnego i był podzielony na dwie fazy. Konieczna była modernizacja przestarzałego i skomplikowanego systemu podziału państwa na liczne powiaty i niezależne wolontariusze. Ponadto Peter potrzebował dodatkowego finansowania dla sił zbrojnych wojny północnej, co mogłoby przyczynić się do wzmocnienia pionowej potęgi w tej dziedzinie. W 1708 r. Terytorium państwa podzielono na 8 prowincji: Moskwę, Ingermanland, Kijów, Smoleńsk, Archangielsk, Kazań, Azów i Syberię. Później było 10. Prowincje podzielono na powiaty (od 17 do 77). Na czele prowincji stali urzędnicy wojskowi blisko cara. Ich głównym zadaniem było gromadzenie rekrutów i zasobów od ludności.
Drugi etap (1719) - urządzenie prowincji według modelu szwedzkiego: województwo - województwo - powiat. Po utworzeniu Głównego Sędziego, który był również uważany za kolegium, w miastach pojawił się nowy organ administracyjny - magistrat (odpowiednik urzędu burmistrza lub gminy).Mieszkańcy miast zaczynają być podzieleni na gildie, w zależności od ich sytuacji finansowej i społecznej.

Reforma Kościoła

Piotra Chciałem zmniejszyć wpływ Kościoła i patriarchy na politykę państwa w sprawach finansowych i administracyjnych. Po pierwsze, w 1700 roku zakazał wyboru nowego patriarchy po śmierci patriarchy Andriana, tj. Ten post został faktycznie usunięty. Odtąd król miał osobiście wyznaczyć głowę Kościoła.

W sprawie reform Piotra I krótko

Następnym krokiem była sekularyzacja ziem kościelnych i zasobów ludzkich na rzecz państwa. Dochody kościołów i klasztorów były odliczane do budżetu państwa, z którego pochodziła stała pensja dla kapłanów i klasztorów.
Klasztory zostały pod ścisłą kontrolą zakonu monastycznego. Bez wiedzy tego ciała zakazano tonsury klasztornej. Zakazano budowy nowych klasztorów.
Wraz z utworzeniem Senatu w 1711 r. Wszystkie jego działania (mianowanie szefów świątyń, budowa nowych kościołów itd.) Znalazły się pod jego kontrolą. W 1975 r. Patriarchat został całkowicie zlikwidowany i odtąd wszystkie "sprawy duchowe" kierował Synod, który podlegał Senatowi.Wszyscy 12 członkowie Synodu składają przysięgę przed cesarzem przed objęciem urzędu.

Inne reformy

Wśród innych społeczno-politycznych transformacji Piotra I:

Reforma kultury, zakładająca sadzenie (a czasami bardzo okrutne) zachodnie obyczaje. W 1697 roku wolno sprzedawać tytoń w Rosji, a dekret o obowiązkowym goleniu zostanie wydany w przyszłym roku. Zmienia się kalendarz, powstaje pierwszy teatr (1702) i muzeum (1714).
Reforma edukacji przeprowadzona w celu uzupełnienia oddziałów wykwalifikowanym personelem. Po utworzeniu systemu szkolnego nastąpił dekret o obowiązkowej nauce (z wyjątkiem dzieci chłopów) i zakaz małżeństwa dla potomków szlachty, którzy nie otrzymali wykształcenia.
Reforma podatkowa, która ustanowiła podatek pogłówny jako główne źródło podatków do uzupełnienia skarbu państwa.
Reforma monetarna polegająca na zmniejszeniu wagi monet złotych i srebrnych, wprowadzenie do obiegu monet miedzianych.
Stworzenie Tablicy Rang (1722) - tabeli hierarchii wojskowej i cywilnej wraz z ich korespondencją.
Dekret o sukcesji (1722), który umożliwił cesarzowi osobiste wyznaczenie następcy.

Legendy o Piotrze I

Z różnych powodów (w szczególności z tego powoduże inne dzieci cara i jego były, w przeciwieństwie do Piotra, słabe fizycznie), były legendy, że prawdziwym ojcem cesarza wcale nie był Aleksiej Michajłowicz. Według jednej wersji ojcostwo przypisano rosyjskiemu admirałowi, rodowitemu w Genewie, Franzowi Jakowlewiczowi Lefortowi, a po drugie wielkiemu księciu gruzińskiemu, który rządził Kakheti, Irakly I.
Krążyły plotki, że Naryszkina miała bardzo słabą córkę, którą zastąpił silny chłopiec z niemieckiej osady, a nawet stwierdzenie, że zamiast prawdziwego namaszczonego Boga, Antychryst wstąpił na tron.

Istnieje hipoteza, że Lzhepetr powrócił z Wielkiej Ambasady

Teoria zastąpienia Piotra podczas pobytu w Wielkiej Ambasadzie jest bardziej powszechna. Jego zwolennicy przytaczają następujące argumenty: po powrocie w 1968 r. Król zaczął wprowadzać zagraniczne zamówienia (golenie brody, taniec i rozrywka itp.); próbował znaleźć tajną bibliotekę Sophii Paleolog, której lokalizacja znała tylko twarze królewskiej krwi, ale bez powodzenia; zanim Piotr powrócił do Moskwy, pozostałości armii Strelets zostały zniszczone w bitwie, o której nie zachowały się żadne dokumenty.

Życie osobiste Piotra Wielkiego: żony, dzieci, faworyci

W 1689 roku książę ożenił się z Jewdokią Lopukhiną, atrakcyjną i skromną córką byłego adwokata, który służył jako suwerenny stolnik. Natalia Naryszkina wybrała pannę młodą - przekonała się, że choć biedna, liczna rodzina synowej wzmocni pozycję syna i pomoże pozbyć się regenta Sophii. Ponadto Praskovya, żona jego przyrodniego brata Ivana, ogłuszyła Natalię wiadomością o ciąży, więc nie można było opóźnić.

Pierwsza żona Piotra Wielkiego - Evdokia Lopukhin

Ale życie rodzinne przyszłego władcy nie zadziałało. Po pierwsze, nikt nie interesował się opinią księcia przy wyborze oblubienicy. Po drugie, dziewczyna była o 3 lata starsza od Petera, wychowana w kluczu Domostroia i nie podzielała zainteresowań jej męża. Wbrew oczekiwaniom Naryszkiny, która uważała, że mądra żona ograniczy niepoważny nastrój jej syna, Peter nadal spędza czas z "małymi statkami". Tak więc pozycja Naryszkiny w stosunku do jej synowej szybko zmieniła się w pogardę i nienawiść do całego Lopukhina.
W małżeństwie z Lopukhina, Piotr Pierwszy wydał na świat trzech (według innej wersji - dwóch) synów.Młodsze dzieci zmarły krótko po urodzeniu, ale ocalały książę Aleksiej wychowywany był w duchu szacunku dla swego ojca.
W 1690 roku Franz Lefort przedstawił Piotra I 18-letniej Annie Mons, córce owdowiałego i zubożałego właściciela hotelu z niemieckiej osady, byłej kochanki Leforta. Matka dziewczynki nie pogodziła się z "podbiciem" swojej córki pod zamożnymi ludźmi, a nawet sama Anna nie przyjęła takiej roli.

Portret Anny Mons

Mercantile slutty German naprawdę zdobył serce Piotra Wielkiego. Ich związek trwał ponad dziesięć lat, dekretem księcia Anny i jej matki wzniesiono luksusową rezydencję w niemieckiej osadzie, ulubieńcu króla przyznano miesięczny dodatek w wysokości 708 rubli.
Wracając z Wielkiej Ambasady w 1698 r., Suwerenny najpierw odwiedził nie swojego prawowitego małżonka, ale Annę. Dwa tygodnie po jego powrocie wypędził Evdokię do klasztoru Suzdal - w tym czasie zmarła Natalya Naryszkina i nikt nie mógł zatrzymać krnąbrnego króla w jego znienawidzonym małżeństwie. Władca zaczął żyć z Anną Mons, po której poddani nazywali dziewczynę "zniszczeniem ziemi rosyjskiej", "chorobą mnichów".
W 1703 roku okazało się, że gdy Piotr był w wielkiej ambasadzie, Mons rozpoczął cudzołóstwo z wysoko postawionym Saksonsem.Zabity przez taką zdradę, król nakazał Annie areszt domowy. Druga żona Piotra I była rodzimą plebejuszką z Inflant, Martha Skavronskaya, która dokonała ogromnego społecznego wzniesienia na tamte czasy. W wieku 17 lat została żoną szwedzkiego dragona, a gdy jego armia została pokonana przez żołnierzy pod dowództwem feldmarszałka Szeremietiewa, była w służbie Aleksandra Mieńszikowa. Tam Piotr Wielki zauważył go, uczynił go jedną z jego kochanek, a następnie zbliżył ją do siebie. W 1707 r. Martha została ochrzczona w prawosławiu i stała się Katarzyną. W 1711 r. Została żoną suwerena.

Empress Catherine I

Związek przyniósł ośmioro dzieci (według innych danych, 10), ale większość zmarła w dzieciństwie lub we wczesnym dzieciństwie. Córki pozamałżeńskie: Katarzyna, Anna, Elżbieta (przyszła cesarzowa), pierwsze legalne dziecko Natalia, Małgorzata, pierwszy syn Piotr, Paweł, Natalia Młodsza. Niektóre nieoficjalne źródła zawierają informacje o dwóch chłopcach, pierwszych dzieciach Piotra I i Katarzyny, którzy zmarli w dzieciństwie, ale nie ma dokumentów potwierdzających ich narodziny.
W 1724 r. Suweren koronował swoją żonę na cesarzową.Rok później podejrzewał ją o cudzołóstwo, stracił kochanka szambelana Williama Monsa i osobiście pokazał jej głowę na tacy.
Sam monarcha również miał romantyczne związki - z druhną jego żony Marii Hamilton, z 15-letnią Avdotią Rzewską, z Marią Matwejewą, a także z córką władcy Walashi Dmitrij Cantemir Maria. Jeśli chodzi o te ostatnie, pojawiły się nawet pogłoski o zastąpieniu przez nią królowej. Urodziła syna dla Piotra, ale dziecko nie przeżyło, a cesarz stracił zainteresowanie nią. Mimo licznych powiązań z boku cesarz nie uznał drania.

Historia miłosna Piotra Wielkiego i Marii Hamilton

Najstarszy syn Piotra I, Carewicz Aleksiej, był oficjalnym spadkobiercą tronu, ale w 1718 r. (W wieku 28 lat) został stracony pod zarzutem konspiracji przeciwko ojcu. Rzeczywiście uciekł za granicę, by prosić o pomoc władców Austrii i Szwecji, ale został wrócił do domu, pozbawiony tronu i po ujawnieniu świadectwa swojej kochanki Euphrosyne został skazany na karę śmierci. Istnieją dowody na to, że Piotr osobiście przesłuchiwał syna przed torturami przed sądem.

Tsarevich Aleksiej został stracony pod zarzutem zdrady

Aleksiej Pietrowicz zostawił dwóch wnucząt - Natalię i Piotra (przyszłego Piotra II).W wieku 14 lat władca zmarł na ospę prawdziwą. Tak więc męska linia Romanowów została przerwana.

Śmierć

W ostatnich latach jego panowania monarcha, który przez całe życie cierpiał na bóle głowy, miał także chorobę urologiczną, kamienie nerkowe. Jesienią 1724 r. Jego choroba uległa pogorszeniu, ale w przeciwieństwie do zaleceń lekarskich, nie przestał robić interesów. Wracając w listopadzie z wycieczki do nowogrodzkiego regionu, pomógł, stojąc do pasa w wodach Zatoki Fińskiej, by pociągnąć statek na mieliznę, przeziębił się i zachorował na zapalenie płuc.

Z oficjalnego powodu Peter the Great zmarł na zapalenie płuc.

W styczniu 1925 r. Piotr upadł i cierpiał z powodu straszliwego bólu. Cesarzowa była zawsze przy łóżku umierającego małżonka. Zmarł w lutym w ramionach. Autopsja wykazała, że śmierć cesarza była spowodowana stanem zapalnym pęcherza moczowego, który wywołał gangrenę. Został pochowany w katedrze Twierdzy Piotra i Pawła.

Send