Nelson Mandela, biografia, aktualności, zdjęcie!

Biografia Nelsona Mandeli

Dzieciństwo i początki

Nelson Holilala Mandela urodził się 18 lipca 1918 r. W małej wiosce Mwezo, na przedmieściach Umtata, w Republice Południowej Afryki. Z pochodzenia Mandela należy do jednej z najmłodszych gałęzi dynastii Tembu z Mierzei, rządzącej w regionie Transkey w Prowincji Przylądkowej Południowej Afryki. Jednakże, pomimo przynależności do panującej dynastii, Nelson nigdy nie miał prawa do odziedziczenia tronu Themby, ponieważ należał do najmłodszej gałęzi klanu.
Ojciec Mandeli rządził wioską Mwezo, ale konflikt z kolonistami doprowadził do jego zwolnienia i przymusowej przesiedlenia z rodziną do wioski Kunu. Nie przeszkodziło mu to w zarezerwowaniu sobie miejsca w Tajnej Radzie, organie zarządzającym plemienia Thembu. Ojciec Nelsona miał cztery żony i trzynaście dzieci - czterech synów i dziewięć córek. Nelson urodził się z trzeciej żony, która nazywała się Nkedam.

Nelson Mandela w młodości

Prawdziwym imieniem przyszłego polityka jest Holilal (przetłumaczone z języka, kosa oznacza "tego, który zrywa gałęzie drzewa"). Jest to zdecydowany wyraz plemienia Tembu, oznaczającego dżokera, dowcipnisia, wynalazcę).Holilala stała się pierwszym dzieckiem w rodzinie, które poszło do szkoły. Pierwszego dnia szkolenia wszyscy uczniowie otrzymali angielskie imiona zgodnie z tradycją. Potem nauczyciel o imieniu Holilalu Nelson.

Młodzież

Ojciec Holilaly zmarł na gruźlicę, gdy dziecko miało dziewięć lat. Biorąc pod uwagę przynależność Nelsona do rządzącej dynastii oraz fakt, że Nelson odziedziczył miejsce ojca na Plemieniu Rady Plemienia, przyszły polityk miał regenta stróża Jongintaba. Mandela przeniósł się do pałacu Regency i zaczął uczęszczać do pobliskiej szkoły metodystów. W wieku szesnastu lat, obserwując tradycje swego plemienia, Nelson przeszedł ceremonię inicjacji, a następnie wstąpił do Instytutu Clarkbury, który ukończył w ciągu dwóch lat zamiast trzech zalecanych.
W 1937 r. Holilala wstąpiła do Methodist College w Fort Beaufort, gdzie uczestniczyli prawie wszyscy członkowie dynastii Tembu. Po ukończeniu college'u Mandela został zapisany na Uniwersytet Fort Hare, jedyną szkołę średnią w tym czasie, w kraju, w którym Murzyni mieli prawo do nauki. Podczas studiów dla Bachelor of Arts, Nelson spotkał Olivera Tambo, który później został wspólnikiem Mandeli i Kaiser Matanzyma,bliskie stosunki zostały zerwane z powodu faktu, że Matanzima, po dojściu do władzy w plemieniu Tembu (był następcą tronu), stał się zwolennikiem polityki apartheidu i zastrzeżeń - bantustan.

Nelson Mandela - prawdziwe nazwisko Holilala

W swoim pierwszym roku Mandela brał udział w organizowaniu bojkotu przeciwko kierownictwu uniwersytetu, z którego później musiał opuścić Fort Hare. W tym samym czasie, gdy opuścił Uniwersytet Mandela, otrzymał od swojego regenta wieści o nadchodzącym ślubie. To nie pasuje Nelsonowi, a on biegnie wraz ze swoim kuzynem do Johannesburga, gdzie podejmuje pracę w kopalni złota, ale nie pracuje tam zbyt długo - wkrótce zostaje zwolniony po tym, jak dowiedział się o ucieczce ze strony swojego opiekuna. Jednak nie pracuje tam przez długi czas, wkrótce zostaje zwolniony po zapoznaniu się z ucieczką. Następnie Nelson kontaktuje się z regentem i prosi go o wybaczenie za swoje działania, ale postanawia pozostać w Johannesburgu.
Mieszkając na przedmieściach, Mandela dostaje pracę jako urzędniczka w kancelarii prawniczej, otrzymuje tytuł licencjata z nauk humanistycznych zaocznie, aw 1943 r. Rozpoczyna studia na podstawach prawa na Uniwersytecie Witwatersrand.Tam poznaje swoich najbliższych najbliższych współpracowników w walce z apartheidem - Harry Schwartz i Joe Slovo.

Odporność na niestosowanie przemocy

Na University of Witwatersrand, Nelson studiuje do 1948 roku, ale po ukończeniu studiów nie otrzymuje dyplomu prawniczego. Był to okres edukacji prawnej, który miał największe znaczenie dla rozwoju poglądów i pomysłów politycznych Mandeli. W 1943 r. Mandela po raz pierwszy wziął udział w masowym proteście przeciwko wzrostowi cen transportu publicznego. Następnie Nelson wpada w kręgu młodych intelektualistów, których spotkania prowadzone są pod auspicjami Afrykańskiego Kongresu Narodowego (ANC).

Nelson Mandela wygłaszał ogniste przemówienia

Rok później Mandela zostaje członkiem ANC i organizuje bardziej radykalną organizację niż ANC, Liga Młodzieży.
W 1948 roku, gdy Afrikanerka Partia Narodowa wygrała wybory w Afryce Południowej, której programem wyborczym był apartheid, Nelson staje się coraz bardziej aktywny w polityce.
W 1952 r. Nelson Mandela, ówczesny przewodniczący Ligi Młodzieży, organizuje tak zwaną Kampanię Nieposłuszeństwa, a także opracowuje plan działania dla potajemnej pracy ANC w warunkach prawdopodobnego zakazu.Trzy lata później Nelson wziął udział w Kongresie Ludu, który przyjął Kartę Wolności - główny dokument programowy wszystkich południowoafrykańskich organizacji walczących z reżimem apartheidu.
5 grudnia 1956 r. Nelson Mandela wraz z 150 innymi osobami został aresztowany pod zarzutem zdrady, przynależności do komunizmu i przygotowania do zamachu stanu. Proces trwał 4 lata, a jego wynik był uzasadnieniem dla wszystkich aresztowanych. W tym czasie nastąpił rozłam wśród AKN, bardziej zdecydowani aktywiści, którzy otrzymali przydomek "Afrykańczycy" poddali lojalną politykę ANC ostrą krytykę i utworzyli własną organizację.

Nelson Mandela był Prezydentem Południowej Afryki w latach 1994-1999

Wszyscy pięcioro sekretarzy generalnych AKN w owym czasie byli tajnymi komunistami i istnieją dowody na to, że Nelson Mandela należał do południowoafrykańskiej partii komunistycznej. Po uwolnieniu Nelson przewodził radykalnym "Afrykanistom", organizując stowarzyszenie Umkhonto ve Sizwe (Spear of the Nation). W tym czasie Mandela była już członkiem Centralnego Komitetu Komunistycznej Partii Południowej Afryki i prawdopodobnie całe kierownictwo Włóczni Narodu składało się z komunistów.Inna część Afrykańczyków, przy wsparciu rządów Ghany i Lesotho, utworzyła Kongres Panafrykański, który był kierowany przez Potlako Leballo i Roberta Sobukwe.

Walka zbrojna

Nelson Mandela był przekonany, że niemożliwa jest pokojowa walka z apartheidem. Wieloletnie rosnące represje dowiodły porażki pokojowej walki z reżimem. Włócznia Narodu, kierowana przez Mandelę, rozpoczęła politykę sabotażu i prowokacji ze strony rządu i sił wojskowych Republiki Południowej Afryki zmierzających do walki z reżimem apartheidu. Nelson był w stanie przyciągnąć pieniądze do organizacji z zagranicy, finansując szkolenie wojskowe dla działaczy. Od grudnia 1961 r. Planowano eksplozje i inne akty terrorystyczne, planowane jednak w taki sposób, że w wyniku tego ucierpi jak najmniej cywili. Nadzorował większość operacji członka ANC Wolfe

Portret Mandeli wydrukowany na pieniądzach

Później, w latach osiemdziesiątych, Umkonto ve sizve przeniósł się na bardziej agresywne metody walki partyzanckiej, podczas których ucierpiało wielu cywilów. Mandela przyznał później, że ANC, walcząc z apartheidem, rażąco naruszyło prawa człowieka i ostro skrytykowało tych, którzy próbowali ukryć te fakty.
Do lipca 2008 r. Nelson Mandela odmówiono wstępu do Stanów Zjednoczonych ze względu na fakt, że były rząd Republiki Południowej Afryki uznał ANC za organizację terrorystyczną.

Drugie aresztowanie i proces

W sierpniu 1962 r. Mandela został ponownie aresztowany przez rząd Republiki Południowej Afryki bez opłat. Trzy dni później oskarżono go o zorganizowanie strajku roboczego i nielegalne opuszczenie kraju. W październiku 1962 r. Mandela został skazany na pięć lat więzienia. W lipcu 1963 r., W wyniku aresztowania kilku kolejnych przywódców ANC i kolejnych przesłuchań Mandeli, wniesiono dodatkowe zarzuty dotyczące przygotowania wybuchów elektryczności i urządzeń dostarczających gaz w Afryce Południowej, współpracy z partią komunistyczną i opracowania planu wprowadzenia obcych żołnierzy do kraju (Mandela nie zgodził się z tym). ).
Kara śmierci była przewidziana w Południowej Afryce jako kara za takie zbrodnie. Wszyscy oskarżeni, z wyjątkiem R. Bernstein, zostali uznani za winnych. W 1964 roku wyrok śmierci został zamieniony na dożywotnie więzienie.
Przez pierwsze osiemnaście z dwudziestu siedmiu lat więzienia przywódca ANC spędzał czas w więzieniu na wyspie Robben, w odosobnieniu.Represje Czarnych trwały nadal w więzieniu - praca korekcyjna była dla nich najtrudniejsza, a porcje jedzenia - najmniejsze. W więzieniu Mandela in absentia uzyskał tytuł licencjata z prawa podczas studiów na University of London. W marcu 1982 r. Nelson został przeniesiony do więzienia w Pulsmur. W lutym 1985 r. Ówczesny prezydent Peter Botha ofiarował Mandeli wolność w zamian za wyrzeczenie się przemocy w walce politycznej, ale przywódca Afrykańczyków odrzucił tę propozycję, mówiąc, że nie zrezygnuje z walki w zamian za wolność.

Nelson Mandela walczył z apartheidem

W kolejnych latach Mandela odbyła kolejne spotkania z władzami, ale negocjacje nie przyniosły żadnych rezultatów. W 1988 roku z Polsmur Mandela został przeniesiony do Victor-Verster, gdzie spędził ostatnie lata w więzieniu.

Zwolnienie i negocjacje

W lutym 1990 r. Ostatni biały prezydent Republiki Południowej Afryki, de Klerk, podpisał ustawę o legalizacji ANC, po której Mandela została zwolniona. To wydarzenie zostało transmitowane na żywo na całym świecie 11 lutego. W tym samym czasie Mandela zwrócił się do mieszkańców Południowej Afryki, w których oświadczył, że walka zbrojna przeciwko apartheidowi zostanie zwalczonazwycięski koniec, jeśli rząd nie stworzy korzystnego klimatu do negocjacji. Wkrótce Mandela ponownie stała się liderem ANC. W wyniku negocjacji, które trwały od 1990 do 1994 roku, zdecydowano przeprowadzić pierwsze wybory do kraju w kraju 27 kwietnia 1994 roku. W 1993 r. Mandela i de Clerk otrzymali Pokojową Nagrodę Nobla za zakończenie reżimu apartheidu w Południowej Afryce.

Prezydencja Nelsona Mandeli

W kwietniu 1994 r. ANC otrzymała 62% głosów w pierwszych powszechnych wyborach parlamentarnych w Południowej Afryce. Przywódca partyjny Nelson Mandela wkrótce przejął przewodnictwo w kraju. De Klerk, przywódca Partii Narodowej, został wiceprezydentem. Jako prezydent w latach 1994-1999, Nelson nie tylko zyskał międzynarodowe uznanie w RPA, ale także przeprowadził szereg kluczowych reform społecznych i gospodarczych w kraju, mających na celu przezwyciężenie nierówności rasowych w państwie, takich jak bezpłatna opieka medyczna, wprowadzając równe korzyści dla białych i czarnych, prawo zwrotu gruntów ludności rdzennej itp.

Mandela po terminie

Po zakończeniu działań prezydenckich Mandela brała czynny udział w walce z HIV i AIDS w Afryce Południowej i na całym świecie.Przez rok Nelson kierował ruchem niezaangażowanym. Później został ambasadorem Delphic International Delphic Council, a także wykładał na uniwersytetach na całym świecie. Obecnie Nelson Mandela jest honorowym członkiem ponad pięćdziesięciu międzynarodowych uniwersytetów i akademii nauk, nagrodzonych dużą liczbą zamówień i medali, w tym rosyjskiego Orderu Przyjaźni Narodów i ukraińskiego Zakonu Jarosława Mądrego, I stopnia.

Nelson Mandela ma pięcioro dzieci.

Życie osobiste Nelsona Mandeli

Nelson Mandela miał dwóch synów i trzy córki. Najstarszy syn, Tembekile Mandela, zginął w wypadku samochodowym podczas uwięzienia przywódcy AKN. Najmłodszy, McGawho Mandela, zmarł na AIDS w 2005 roku. Miał 54 lata. W tej chwili trzy córki Nelsona są żywe - jedna z pierwszej żony Evelyn i dwie z drugiej żony Winnie. W wieku 80 lat Mandela poślubiła po raz trzeci. Ostatnim wybranym był wdowa po prezydenta Mozambiku, Zamorze Macheli, która była jedyną kobietą na świecie, która odwiedzała pierwszą damę obu państw. Rodzina Mandeli poniosła ostatnią stratę w 2010 roku. Następnie, po koncercie otwierającym mistrzostwa świata w piłce nożnej w Południowej Afryce, wnuczka wyzwoliciela RPA, Zenani, zginęła w wypadku samochodowym.

Obejrzyj wideo: Stefan Molyneux: Prawda o Nelsonie Mandeli (Kwiecień 2024).