Alexander Litvinenko, biografia, aktualności, zdjęcia!

Biografia Aleksandra Litwinienki

Aleksander Walterowicz Litwinienko - rosyjski dysydent, były pracownik KGB, a następnie FSB, miał wojskową rangę "pułkownika podpułkownika".
Stał się znany po publicznych zeznaniach oskarżających kierownictwo służb specjalnych o poważne przestępstwa (rozkazy uprowadzenia i morderstwa ludzi, związki ze zorganizowanymi grupami przestępczymi i mafią narkotykową, organizację zamachów na rosyjskie mieszkania) oraz ostrą krytykę rządu i prezydenta Władimira Putina. Następnie został zwolniony i, według niego, został poddany prześladowaniom i ściganiu karnemu - został aresztowany, osądzony w sądzie i ponownie oskarżony o wiele zbrodni.

Litwinienko Aleksander Walterowicz

Ze względów bezpieczeństwa ex-FSB została zmuszona do ucieczki za granicę i prosić o azyl polityczny w Wielkiej Brytanii. Aktywnie współpracował z późnym emigrantem politycznym i miliarderem Borisem Bierezowskim, brytyjskimi i hiszpańskimi tajnymi służbami wywiadu zagranicznego, udzielał wywiadów odsłaniających Kreml, pisał krytyczne artykuły i książki.
Następnie "dezertera inteligencji" został otruty przez nieznaną truciznę, przypuszczalnie polon,i zmarł w stolicy Wielkiej Brytanii.

Dzieciństwo i rodzina Aleksandra Litwinienki

Alexander Valterovich urodził się w Woroneżu 4 grudnia 1962 roku. Jego matka, Nina Pawłowna, z wykształcenia była ekonomistką, jego ojciec, Walter Aleksandrowicz, był lekarzem, kapitanem wojsk wewnętrznych.

Aleksander Litwinienko w młodości

Kiedy jego syn miał 2 lata, jego rodzice się rozwiedli. Sasha został z matką. Ukończył szkołę w Nalczyku, gdzie mieszkali dziadkowie i gdzie przeprowadził się z matką, aby poprawić swoje zdrowie.
W wieku 18 lat poszedł do wojska, a po zdemobilizowaniu został kadetem Wyższej Szkoły Wojskowej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (późniejszego Instytutu Północnego Kaukazu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej) w mieście Ordżonikidze. Po ukończeniu szkoły służył w oddziałach konwojowych.

Kariera Aleksandra Litwinienki

W wieku 24 lat młody człowiek dołączył do KGB, gdzie zajmował się kradzieżą broni. Dwa lata później ukończył kursy wyższego kontrwywiadu i przeniósł się do odpowiedniej jednostki. Pracował od 1991 r. Jako oficer operacyjny w centrali FSB, specjalizując się w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości zorganizowanej.

Aleksander Litwinienko w służbie

W 1997 r. Został przeniesiony do Biura ds. Rozwoju Organizacji Kryminalnych na stanowisko zastępcy szefa jednej z dywizji.W 1998 r., Na spotkaniu z przedstawicielami prasy, wraz z grupą kolegów w służbie powiedział, że rzekomo otrzymali rozkaz zlikwidowania zastępcy sekretarza rosyjskiej Rady Bezpieczeństwa, Borisa Berezowskiego. Ten akt złościł Putina (wówczas szefa FSB) i kosztował pracowników, którzy odmówili wykonania zamówienia.
W 1999 został zatrzymany i wysłany do FSB SIZO. Następnie został uniewinniony decyzją sądu, ale został ponownie zatrzymany pod drugim zarzutem na sali sądowej. W 2000 r. Sprawa została zamknięta z powodu braku corpus delicti. Jednak kolejna produkcja została natychmiast otwarta, choć tym razem ona, pozwany, została zwolniona na piśmie zobowiązanie się do opuszczenia miejsca.

Młody Aleksander Litwinienko

Następnie, ze względów bezpieczeństwa, były oficer ochrony uciekł z kraju, co doprowadziło do otwarcia czwartej sprawy karnej. W 2001 r. Otrzymał azyl polityczny w Wielkiej Brytanii.

Emigracja Aleksandra Litwinienki w Londynie

Szybki agent podkreślił, że ze względu na charakter służby był zaangażowany w przestępczość domową, w wyniku której nie mógł ani poznać, ani zdradzić tajemnic państwowych Federacji Rosyjskiej.

Aleksander Litwinienko został zmuszony do emigracji z Rosji

W stolicy Zjednoczonego Królestwa były oficer miał dodatek od Fundacji Bieriezowskiego, był zaangażowany w mediację, ułatwiając zawieranie transakcji handlowych rosyjskim i brytyjskim uczestnikom zagranicznej działalności gospodarczej. W 2001 roku był współautorem Yuri Felshtinsky'ego, opusu "The FSB Blasts Russia", na podstawie którego ukazał się film dokumentalny we Francji.
W 2002 r. Rosyjski sąd wydał wyrok zaoczny i skazał go warunkowo na 3,5 roku. W tym samym okresie ukazało się drukiem drugie dzieło dysydenta "LAP" (grupa przestępcza na Łubiance).Udzielał także wywiadów i pisał artykuły oskarżające o zbrodnicze działania rosyjskiego reżimu. W szczególności w 2005 r. Powiedział polskiej gazecie "Rzeczpospolita", że Ayman al-Zawahiri, jeden z przywódców Al-Kaidy, został przeszkolony w FSB, w 2006 roku opublikował w Internecie informację o publikacji karykatur przedstawiających proroka Mahometa w Jyllands-Posten jest również dziełem służby bezpieczeństwa narodowego.

Życie osobiste Aleksandra Litwinienki

Były oficer ochrony był dwukrotnie żonaty. Znał pierwszą żonę, Natalię, od dzieciństwa - mieszkali oni obok w mieście Fryazino w obwodzie moskiewskim. Przyjaźnił się ze swoim kuzynem, więc był częstym gościem w ich domu.Potem został zabrany przez długi czas do dziadków w Nalczyku, aby poprawić swoje zdrowie.

Aleksander Litwinienko z żoną Natalią

Młodzi ludzie pobierali się, gdy Alexander był na studiach. Miał wtedy 20 lat, a ona 19 lat. Mieszkali razem przez ponad 10 lat. W tym czasie podróżowali po całym kraju, podobnie jak wszystkie rodziny personelu wojskowego. Mieszkał w Nowosybirsku, w Twerze, Nowomoskowsku. Mieli dwoje dzieci - Saszę i Sonyę.
Przeniesienie oficera na początku lat 90. na Łubiankę było długo oczekiwane, ale stało się fatalne dla ich rodziny. Podczas pierwszego zadania musiał stale przebywać w mieszkaniu niektórych współmałżonków Chislovyh (przestępcy wymuszali na nich pieniądze). Wprowadzili Aleksandra do swojej przyszłej drugiej żony Mariny. Opuścił rodzinę, gdy jego mały syn miał zaledwie 6 lat, a jego córka nie miała nawet dwóch lat. Jednak były małżonek mówił o Aleksandrze bez złośliwości, nazwał go tak przystojnym jak Alain Delon, a jego śmierć - straszną tragedią.

Aleksander Litwinienko i jego żona Marina

W drugim małżeństwie Alexander urodził się w 1994 r., Syn Anatolij. Następnie ukończył University College, specjalizując się w polityce wschodniej Europy. Wybór miejsca studiów stał się hołdem pamięci o zmarłym ojcu, w oddziale intensywnej terapii kliniki college'u.W wywiadzie udzielonym w 2015 roku zauważył, że jego ojciec próbował poprawić swoją ojczyznę.

Ostatnie lata jego życia i śmierć Aleksandra Litwinienki

W listopadzie 2006 r. Były oficer wywiadu został otruty przez rzekomo radioaktywną truciznę. Według śledztwa, celowe zatrucie nastąpiło podczas jego spotkania w Hotelu Millennium na Grosvenor Square z byłymi kolegami Andriejem Ługowem i Dmitrijem Kovtunem.

Aleksander Litwinienko przed śmiercią

Od tego momentu jego stan zdrowia, pomimo wysiłków lekarzy toksykologów, stale się pogarszał. Po 23 dniach zmarł i został pochowany na cmentarzu Highgate Memorial w Londynie.
Przed jego śmiercią były pułkownik FSB przyjął Islam i zakopał go, by pochować go zgodnie z zasadami pochówku muzułmanów. Według Berezowskiego, decyzja ta była swoistym wyrazem jego szczerej solidarności z narodem Czeczenów, i zrobiono to przez analogię do tego, jak podczas II wojny światowej, w proteście przeciwko okrucieństwom nazistów przeciwko Żydom, ludzie innych narodowości dobrowolnie nosili sześcioramienną gwiazdę.W ostatnich dniach życia podyktował oświadczenie, w którym oświadczył, że rosyjskie organy bezpieczeństwa państwa i Władimir Putin są osobiście winni ich fizycznego zniszczenia, nazywając go "bezwzględnym barbarzyńcą". Międzynarodowy skandal wybuchł wokół tragicznego wydarzenia, które doprowadziło do pogorszenia stosunków między Londynem a Moskwą - opozycjoniści i przedstawiciele Zachodu oskarżyli przywódcę rosyjskiego państwa o wyeliminowanie funkcjonariusza, który złamał przysięgę. Z kolei Prezydent Federacji Rosyjskiej wyraził ubolewanie, że osobista tragedia stała się środkiem organizowania kolizji politycznych i prowokacji. Władze Federacji Rosyjskiej odmówiły ekstradycji Wielkiej Brytanii osobom podejrzanym o zabicie zbiegów.

Obejrzyj wideo: ppłk Aleksandr Litwinienko, byli dysydenci i oficer kontrwywiadu wojskowego KGB i FSB (Kwiecień 2024).