Ingrid Bergman, biografia, aktualności, zdjęcia!

Biografia Ingrid Bergman

Ingrid Bergman to światowej sławy szwedzka artystka, gwiazda Hollywood ze swojego złotego wieku i legenda włoskiego neorealizmu.

Aktorka Ingrid Bergman

Naturalna, bez pretensjonalności piękna, inteligencji i talentu aktorskiego, Ingrid uczyniła ją jedną z najwybitniejszych postaci w historii amerykańskiego kina. Była siedem razy nominowana do Oscara i była uhonorowana trzy razy, tracąc tylko Katherine Hepburn w liczbie cennych statuetek.
Z okazji 100. rocznicy urodzin największej gwiazdy filmowej jej zdjęcie zostało udekorowane plakatem z Festiwalu Filmowego w Cannes w 2015 roku.

Dzieciństwo i dorastanie Ingrid Bergman

Aktorka, która stała się narodowym skarbem, urodziła się 29 sierpnia 1915 r. W szwedzkiej stolicy, Sztokholmie. Jej mama, Friedel Henrietta (z domu Adler), była Niemką, tatą, Justusem Samuelem Bergmanem - Szwedem. Nazwali swoją córkę po księżniczce Szwecji Ingrid.

Ingrid Bergman w dzieciństwie

Kiedy dziecko miało dwa lata, zmarła jej matka. Ojciec przeżył żonę zaledwie przez dziesięć lat. Był artystą i fotografem, nakręcił małą Ingri na kamerę filmową, pozostawiając jej pamięć o sobie i swoim dzieciństwie. Następnie dziewczynka, która w wieku 12 lat została sierotą, mieszkała w rodzinie starszego wuja.
Po otrzymaniu formalnego wykształcenia zdecydowała zostać aktorką.Ingrid poczuła smak występu w wieku siedemnastu lat, kiedy grała rolę dziewczyny stojącej w kolejce w filmie "Międzynarodowy". Wuj nie był tak surowy, by stanąć na drodze snu siostrzenicy. Idealnie poradziła sobie z przesłuchaniem, została przyjęta do Królewskiego Teatru Dramatycznego, słynnej świątyni sztuki. Jednak Ingrid wkrótce zdała sobie sprawę, że gra na scenie nie była jej powołaniem i opuściła studia dla dobra filmowców.

Ingrid Bergman w młodości

Miała tylko szansę zadebiutować na ekranie w ciągu 3 lat, w 1935 roku, kiedy pojawiła się w filmie Hrabia z Munchbrough w nie tak epizodycznej, ale pełnoprawnej roli Elsy, młodej kobiety mieszkającej i pracującej w hotelu, który jest jednym z wiodących postacie. Jej pierwsza praca została bardzo doceniona przez krytyków.
Po kilku kolejnych projektach, które pozwoliły specjalistom ocenić ją jako grupę wysokiej klasy aktorek i gwiazd krajowych, w 1936 roku zagrała w filmie Intermezzo jako Anita Hoffman. Na szczęście dla niej film obejrzał jeden z najbardziej znanych producentów Hollywood, David Selznick (King Kong, Gone With the Wind, Rebecca), który nabył prawa do scenariusza i zaprosił utalentowanego Szweda do Hollywood.

Hollywood i Ingrid Bergman

Po podpisaniu umowy z Selznick International Pictures, Ingrid wyjechała do Kalifornii. Tam zagrała w remake'u lubił Selznick obrazu „Intermezzo: A Love Story”, wydanej w 1939 roku w najem. Film stał się hitem, a Ingrid wstrząsnął publiczność kosmetyczny, wybitny talent i wyróżnieniem standardy Hollywood, wszystko, co wcześniej widział kinematografię światową.

Ingrid Bergman była w stanie podbić publiczność swoim pięknem

Młoda kobieta praktycznie nie używała kosmetyków, odmawiała dopasowania nie dostatecznie doskonałych zębów. Super producent Bergman nazwał najbardziej profesjonalną, punktualną i inteligentną aktorkę wszystkich, z którymi pracował.
Aktorka przez dwa lata powrócił do ojczyzny, gdzie zagrała tytułową rolę w filmie „na jedną noc” i „nocy lipca”, a następnie w 1940 roku ponownie wyjechał do Stanów Zjednoczonych, podpisał kolejną umowę z Selznick.

Ingrid Bergman w filmie "Casablanca"

W ciągu najbliższych dwóch lat zagrała w trzech filmach, jest dobrze spełnione przez publiczność, a w 1942 - tylko w jednym filmie, ale stał się jednym z najlepszych w historii filmu „Casablanca”. W tym obrazie, jak się okazało później, na pierwszym miejscu w rankingu „100 Years ... 100 namiętności” z najbardziej znanych w USA miłości (według AFI Film Arts Institute) filmie zagrała Ilsa,Żona Victora (w tej roli Paul Henreid), która przewodziła czeskiemu ruchowi oporu, który poznaje dawnego ukochanego Ricka. Grał go Humphrey Bogard, uznany dzięki tej kasecie najlepszym aktorem w historii kina.
Sam Bergman, nie bez wahania, zgodził się zagrać tę rolę, która wydawała jej się niewystarczająco głęboka. Później nie lubiła, gdy pytano ją o film, biorąc pod uwagę, że wiele jej innych dzieł jest znacznie jaśniejszych i ważniejszych.Aktorka była wymagająca przy wyborze proponowanych ról, odrzucając proste i tradycyjne, jak przyjaciele głównych bohaterów. Zawsze pociągały ją złożone i wielowymiarowe postacie. W 1943 r. Otrzymała nominację do Oscara za udział w For Whom the Bell Tolls. A najbardziej charakterystycznym przykładem takich bohaterek była Paula, która była na skraju szaleństwa ze Światła Gazowego. Film wyreżyserował George Cukor, którego wiele dzieł znalazło się w złotym fundamencie "fabryki marzeń". Na wspaniałe wcielenie na ekranie tego obrazu w 1945 roku aktorka otrzymała swoją pierwszą cenną statuetkę.

Ingrid Bergman i Alfred Hitchcock

We wczesnych latach czterdziestych Ingrid współpracowała z Hitchcockiem, wybitnym brytyjskim i amerykańskim reżyserem filmowym, który również podpisał kontrakt z Selznick. W swoich filmach lubił reprodukować atmosferę wszechstronnego niepokoju, napiętego oczekiwania i groźby, przynosząc aktorom histerię. Z Bergmanem od razu znaleźli pełne wzajemne zrozumienie, a następnie stali się przyjaciółmi na całe życie.

Ingrid Bergman i Alfred Hitchcock

Gwiazda pojawiła się u mistrza suspensu na początku w "Zaczarowanym", później - w projekcie "Pod znakiem Koziorożca" iw komedii szpiegowskiej "Zła chwała".

Dalsza kariera Ingrid Bergman

W 1945 roku ukazał się melodramat "Linia kolejowa Saratog", a także "Dzwonki Najświętszej Marii Panny". Następnie Szwed zaczął być odbierany przez publiczność jako ucieleśnienie czystości. Jej zdaniem opinia publiczna wzmocniła się i po inkarnacji Joanny d'Arc.
W 1949 roku gwiazda wyjechała do Włoch, by wziąć udział w projekcie "Stromboli, kraina Boga" Roberta Rosselliniego, przedstawiciela neorealizmu, obecnego w powojennym kinie tego kraju. Gwiazda filmowa zakochała się w nim i opuściła rodzinę. To zachowanie wczorajszego symbolu czystości oburzyło amerykańską opinię publiczną, która zbojkotowała wspólne zdjęcia kochanków. Nawet Senat potępił ich życie osobiste.

Ingrid Bergman i Roberto Rossellini

Wraz z Roberto wydali kolejne 5 taśm, dzięki którym Ingrid stała się ikoną kina europejskiego. W 1956 roku wróciła do Hollywood z obrazem stworzonym w Anglii, "Anastazją" o dziewczynie, która uważała, że ​​jest córką Mikołaja II, ostatniego rosyjskiego cara. Za tę pracę Szwed otrzymał drugą statuetkę i Złoty Glob.

Życie osobiste Ingrid Bergman

Legenda o filmie legła trzy razy w przejściu. Małżonkiem numer jeden był Peter Lindstrom, dentysta. W 1937 roku para miała córkę, Pia. Małżeństwo zrujnowało pracę aktorki z reżyserem Roberto Rossellini. Odleciała do kręcenia filmu i nigdy nie wróciła do swojego pierwszego męża.
Po odroczeniu postępowania rozwodowego, Peter ostatecznie rozwiódł się z żoną, ale zabronił jej widzieć się z córką. Po rozpadzie małżeństwa Ingrid zobaczyła córkę dopiero po 8 latach.

Ingrid Bergman i Peter Lindstrom

Skandaliczny romans z reżyserem Rossellini zakończył się ślubem i narodzinami syna Robertina w 1951 r., Aw 1952 r. Bliźniaczymi córkami Izoty i Isabelli (która później została aktorką). W 1955 r. Para zerwała. Jej mąż był nie tylko zazdrosny o innych mężczyzn, ale także zabronił jej pracy z innymi reżyserami.

Ingrid Bergman z dziećmi: syn Roberto, córka Isotta i Isabelli

W 1958 r. Słynny Szwed ponownie się ożenił. Jej ulubionym był producent teatralny Lars Schmidt. Ale w 1975 roku również się rozwiedli. To prawda, tym razem bez skandali i debaty publicznej.

Ostatnie lata życia i śmierci Ingrid Bergman

Ingrid były przedmiotem dowolnego gatunku i dowolnej roli. Ponadto uczestnictwo artysty w każdym projekcie stało się gwarancją jego jakości i sukcesu. Akademia kinowa przyznała trzecią nagrodę legendarnemu Szwedowi w 1974 roku za udział w filmie Murder on the Orient Express.Ostateczny występ aktorki w wielkim kinie, który przyniósł jej ostatnią nominację do Oscara, odbył się w 1978 roku w Jesiennej Sonacie. Ostatnim dziełem w karierze supergwiazdy był film telewizyjny o Gołdzie Meir, premierze Izraela.
W 1973 roku u Ingrid zdiagnozowano chorobę onkologiczną. Po 9 latach walki z poważną chorobą zmarła 29 sierpnia 1982 r. W stolicy Wielkiej Brytanii na jej 67. urodziny. Została skremowana 1 września w Londynie. Ceremonia była bardzo skromna: tylko krewni i kilku przyjaciół.Spośród stu wybitnych gwiazd filmowych aktorka zajmuje czwarte miejsce, będąc właścicielem trzech Oscarów, czterech Złotych Globów i dwóch Emmy.

Obejrzyj wideo: Powidoki (2016) - HBO Trailer (Kwiecień 2024).