Jurij Łużkow, biografia, aktualności, zdjęcia!

Biografia Jurija Łużkowa

Jurij Michajłowicz Łużkow - były prezydent Moskwy. Pełnił tę funkcję przez 18 lat: od 1992 do 2010 roku. Został przedwcześnie usunięty z urzędu ze słowami "z powodu utraty zaufania" na rozkaz prezydenta Dmitrija Miedwiediewa.

Były burmistrz Moskwy Jurij Łużkow (1992 - 2010)

Okres urzędu burmistrza Łużkowa można omawiać godzinami. Ale trzeba przyznać, że podczas jego administracji stolica zyskała prestiż w skali federalnej i globalnej, Moskwa stała się centrum finansowym Rosji, a zakres urbanistyki burmistrza uderzył w wyobraźnię - z jego inicjatywy miasto uzyskało drogę jednotorową, obwodnicę Moskwy i Trzeci Pierścień; powstały pięciopiętrowe budynki ratunkowe, przywrócono Manege, Teatr Bolszoj, Katedrę Chrystusa Zbawiciela - i to tylko niewielka część ambitnych projektów Łużkowa.

Wczesne lata. Edukacja Łużkow

Jurij Łużkow urodził się w rodzinie stolarzów 21 września 1936 roku. Krótko przed narodzinami jego ojciec, uciekając przed głodem, przeprowadził się ze wsi Young Tud, niedaleko Tveru, do Moskwy, gdzie dostał pracę w bazie naftowej. Jego matka, pochodząca z wioski Baashkortostan w Kalegino, była pracownikiem zakładu.
Yuri spędził dzieciństwo z babcią w mieście Konotop, ukończył tam siedem lat i wrócił do swoich rodziców w 1953 roku. Ukończyłem 8-10 lekcji już w Moskwie, w szkole nr 529 (obecnie nr 1259). Zapisanie się do Moskiewskiego Instytutu Przemysłu Petrochemicznego i Gazowniczego. Gubkin, zaczął zarabiać niezależnie. Pracował jako portier na stacji, dozorca.

Jurij Łużkow w młodości

Nie zabłysnął w swoich studiach, ale był gorliwym i pracowitym członkiem Komsomołu, miał również reputację sprawnego organizatora imprez masowych. W 1954 r. Wraz z jedną z pierwszych grup studenckich wyruszył na poszukiwanie dziewiczych krain w Kazachstanie.

Kariera naukowa i polityczna

Jurij Łużkow rozpoczął karierę jako młodszy asystent naukowy w Instytucie Badawczym Tworzyw Sztucznych, gdzie rozpoczął pracę w 1958 roku. Przez pięć lat w Instytucie wyrósł na zastępcę szefa laboratorium za automatyzację procesów technologicznych. Młody naukowiec został zauważony w Państwowym Komitecie Chemii, aw 1964 Łużkow kierował swoim wydziałem automatyzacji zarządzania.

Jurij Łużkow (z lewej) - student Instytutu Gubińskiego

W 1971 r. Jurij Michajłowicz kierował już podobnym wydziałem w Ministerstwie Przemysłu Chemicznego ZSRR.Ścigając się po szczeblach kariery, Łużkow nie zapomniał o obowiązku Komsomołu: w 1968 r. Wstąpił do partii komunistycznej, w 1975 r. Został zastępcą ludowym rady powiatu Babuszkinsky, aw 1977 r. Był już zastępcą rady moskiewskiej.
Jako deputowany do Rady Najwyższej Radzieckiego ZSRRR z konwokacji XI w latach 1987-1990, Jurij Michajłowicz znalazł się wśród "świeżych kadr", do którego swojego zespołu dołączył Borys Nikołajewicz Jelcyn, pierwszy sekretarz KPPSU MGK. W ten sposób w 1987 roku 51-letni Łużkow został mianowany pierwszym wiceprzewodniczącym Komitetu Wykonawczego Miasta Moskwy. W tym samym czasie kierował miejską komisją spółdzielczych i indywidualnych działań, obejmował stanowisko przewodniczącego Moskiewskiego Komitetu Agrarnego.W 1990 roku, na polecenie Jelcyna, prezes moskiewskiego ZSRR, Gavriil Popov, przyszły pierwszy burmistrz Moskwy, mianował Łużkowa na stanowisko przewodniczącego Miejskiego Komitetu Wykonawczego. W 1991 r. Wybrano wiceprezydenta Moskwy, a Jurij Michajłowicz został wybrany na jej stanowisko w czerwcu tego samego roku. W lipcu został premierem rządu, nowym organem wykonawczym, zastępującym Moskiewski Komitet Miejski.

Jurij Łużkow na stanowisku wiceburmistrza Moskwy

Wydarzenia z sierpnia 1991 r. Postawiły Jurija Łużkowa i jego ciężarną żonę w szeregach obrony Domu Rządowego: brali czynny udział we wszystkich działaniach i działaniach tego przełomowego wydarzenia.

Jurij Łużkow - burmistrz Moskwy

W 1992 r. W Moskwie rozpoczęły się spontaniczne przerwy w żywieniu, wprowadzano kupony, ludność była oburzona. Burmistrz Gabriel Popow zrezygnował. W dniu 6 czerwca 1992 r. Jurij Michajłowicz Łużkow został mianowany dekretem prezydenta Rosji Borysa Jelcyna na nowego burmistrza stolicy.

Jurij Łużkow i Borys Jelcyn

To wydarzenie stało się punktem zwrotnym w jego losie, ponieważ następne 18 lat spędził na czele stolicy, ponownie wybrał 3 razy (w czerwcu 1996 r., W grudniu 1999 r., Z 69% i w grudniu 2003 r. Z 74% głosów) zawsze z dużą marżą od konkurentów. Burmistrz zawsze prowadził gry polityczne po stronie Jelcyna: wspierał go w 1993 r. Podczas rozpędzania Rady Najwyższej Federacji Rosyjskiej i Kongresu Deputowanych Ludowych, aw 1996 r. Podczas kampanii prezydenckiej; otwarcie popierał działania wojskowe w Czeczenii, brał udział w tworzeniu partii "Nasz dom" to Rosja, aw 1995 r. awansował ją w wyborach do Dumy.

18 lat Jurij Łużkow był na czele Moskwy

Jednak rok 1999 doprowadził do podziału silnego tandemu. Jurij Michajłowicz wraz z Jewgienijem Primakowem był na czele partii politycznej Ojczyzna. Nieoczekiwany był jego krytyka obecnego prezydenta, wzywa do jego wczesnej rezygnacji. Burmistrz pracy w tym samym czasie nie ucierpiał. Przeciwnie, stając się członkiem Rady Federacji, jako szef podmiotu federacji, Łużkow zajmował znaczące stanowiska - był członkiem komisji ds. Budżetu, regulacji walutowych, polityki podatkowej i bankowości.

Jurij Łużkow kontroluje odbudowę moskiewskiej obwodnicy (1995)

W 2001 r. Jurij Michajłowicz został wybrany na współprzewodniczącego partii Jedna Rosja, a wszystkie jego działania miały na celu wsparcie Władimira Putina. Po anulowaniu selektywności stanowiska burmistrza Moskwy w czerwcu 2007 r. Prezydent Władimir Putin przedstawił deputowanych moskiewskiej Dumy Miejskiej Łużkowa jako kandydata, a posłowie powierzyli mu władzę burmistrza na kolejne cztery lata.

Łużkow był oddanym sojusznikiem Putina

Pytanie Sevastopol

Jurij Michajłowicz zawsze wyrażał się bez odpowiedniej dyplomacji. 11 maja 2008 r. Podczas wizyty w obchodach 225. rocznicy Floty Czarnomorskiej w Sewastopolu,Łużkow z mównicy nie zapomniał przypomnieć publiczności, że kwestia własności miasta nie została jeszcze rozwiązana, że ​​Rosja ma wszystkie prawa państwowe do swojego terytorium.Ponadto wyrażono krytykę "legalizacji" żołnierzy UPA-UNSO i integracji z NATO. I w końcu zagroził, że poruszy kwestię rewizji traktatu o przyjaźni między krajami przed rosyjskim rządem.

"Miód festiwale" Jurij Łużkow

12 maja SBU ogłosiło Łużkowa persona non grata, zaczynając wyjaśniać okoliczności "prowokacyjnych oświadczeń o charakterze politycznym". I tylko wtedy, gdy Wiktor Janukowycz objął urząd prezydenta Ukrainy, status ten został usunięty z Łużkowa.

Odrzucenie

Wrzesień 2010 był fatalny dla Łużkowa. Rosyjskie kanały telewizji centralnej uruchomiły wiele filmów dokumentalnych, w których ostro krytykowały działania burmistrza. Biznes, pieniądze, komunikacja samego Łużkowa i wszystkich członków jego rodziny zostały publicznie omówione. "Bezprawie, Moskwa, którą straciliśmy", "Rzecz w czapce" - z bezwzględnym lodowiskiem zdruzgotało zaufanie i podważyło autorytet Jurija Michajłowicza.W odpowiedzi na list do prezydenta z dnia 27 września 2010 r., W którym burmistrz wyraził oburzenie na krytykę w telewizji przyznał się do niego, Dmitrij Miedwiediew podpisał dekret "W sprawie wcześniejszego zakończenia kadencji burmistrza Moskwy". Powodem tej decyzji była "utrata zaufania prezydenta Federacji Rosyjskiej".
Eksperci natychmiast nazwali Łużkowa ofiarą zakulisowych intryg Putina. Ogłaszając groźby przeciwko swojej rodzinie, były burmistrz zamieszkały w Londynie. Większość towarzyszy broni Łużkowa została usunięta ze swoich stanowisk przez nowego burmistrza, Siergieja Sobianina, a krytyka polityka Łużkowa nie pozostawiała stron prasy, mediów internetowych i ekranów telewizyjnych przez długi czas.

Życie osobiste Jurija Łużkowa

Wraz z pierwszą żoną, jego koleżanką z klasy, Mariną Bashilovą, Jurijem Łużkowem, założył związek w piątym roku instytutu. Dziewczyna pochodziła z zamożnej rodziny; jej ojciec był wiceministrem przemysłu petrochemicznego w ZSRR

Jurij Łużkow z synami z pierwszego małżeństwa

Mieli dwóch synów: Michaela (ur. W 1959 r.) I Aleksandra (ur. W 1973 r.). W 1988 Łużkow stał się wdową - Marina Bashilova zmarła na raka wątroby.

Pierwsza żona Jurija Łużkowa zmarła w 1988 roku

Druga żona, Elena Baturina, jest biznesmenem, wielokrotnie prowadziła kategorię kobiet "Forbes".

Jurij Łużkow i Elena Baturina

Dał mu dwie córki - Elenę i Olgę.

Córki Jurija Łużkowa z małżeństwa z Eleną Baturiną

Teraz Jurij Łużkow

W 2016 roku Jurij Łużkow, jeden z głównych symboli postsowieckiej Rosji, świętował swoje 80. urodziny. Do tej znaczącej daty Władimir Putin przyznał mu Order Zasługi dla Ojczyzny, IV stopień.

Sam Jurij Łużkow świętował swoją rocznicę w sobotę

Po przejściu na emeryturę polityk zajął się rolnictwem, zwłaszcza uprawą gryki. Powiedział, że dostarcza Czerwoną Sztandar Flotę Bałtycką z ziarnem.

W 2016 roku Jurij Łużkow "powrócił z bezczasowości"

23 grudnia 2016 r. Media doniosły o nagłej hospitalizacji Jurija Łużkowa. Zemdlał w bibliotece Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego. Burmistrz został natychmiast zabrany na oddział intensywnej terapii.
W 2017 r. Były burmistrz napisał autobiografię, w której uczciwie opowiedział o przyczynach rezygnacji. Według niego, został zwolniony, gdy odmówił poparcia Dmitrija Miedwiediewa, który zamierzał kandydować na drugą kadencję.

Obejrzyj wideo: Wojna Totalna - Zabić Jak Najwięcej [1/2] 2018 FILM DOKUMENTALNY (Kwiecień 2024).