JAKI BYŁ WIĘZIEŃ POLITYCZNY PRZED REWOLUCJĄ PAŹDZIERNIKOWĄ?

Send

Nic dziwnego, że w Rosji pojawił się wyraz "z więzienia i nie obiecuj". Właśnie tutaj - szczególnie w ciągu ostatnich stu lat - subkultura więzienna silnie połączyła się z masą ludzi. Najbardziej pesymistyczni sceptycy twierdzą, że połowa siedzi w kraju, a połowa pilnuje.

Teraz w Sankt Petersburgu muzea więzienia niewolników

To przesada, ale przeciętny człowiek z ulicy zna nasze tradycje więźniów, jakby sam został. Przed zamachem z października 1917 r. Tak nie było - ludzie nazywani więźniami politycznymi i dowódcami wygnania "mocno skazali", żałowali i komponowali piosenki o nich, ale to nie było częścią kultury.
Redakcja "Odkurzacze.info" kontynuuje serię materiałów poświęconych setnej rocznicy Rewolucji Październikowej i sugeruje lekturę tego, czym był więzień polityczny w Rosji i jak funkcjonowało więzienne życie.

Jak fortece stały się więzieniem

Twierdza Oreshek na wyspie u źródła Newy została położona przez Nowogrodzian w 1323 w celu ochrony nowo ustanowionej granicy między Republiką Nowogrodzką a państwem szwedzkim.

Twierdza Oreshek zbudowała więcej Nowogrodu

Twierdza Piotra i Pawła została wzniesiona na wyspie wcześniej opuszczonej, aby chronić ujście rzeki i nowego miasta przed inwazją z Bałtyku.Ale po powstaniu Kronsztadu i aneksji Wyborga, niebezpieczeństwo przesunęło się z miasta na zachód i przez wiele lat obie fortece stały się ciężko pracującymi więzieniami dla wewnętrznych wrogów, ich własnych w każdej epoce.

Pierwszy więzień Twierdzy Piotra i Pawła

Historia więzienia Twierdzy Piotra i Pawła rozpoczęła się od procesu przeciwko carewiczowi Aleksiejowi i jego wspólnikom, wyobrażonym lub prawdziwym. Alexey był trzymany w bastionie Trubeckiego. Drewniany budynek został wzniesiony na terenie oszczepu Aleksiejewskiego (nazwanego na cześć cara Aleksieja Michajłowicza) w latach 60. XVII wieku dla "szczególnie ważnych" zbrodniarzy. Książę został oskarżony o zdradę i skazany na śmierć. Zgodnie z oficjalną wersją, nie dożył kary, zmarł nagle z powodu ciosu.

Plan Alekseevskogo ravelina Twierdza Piotra i Pawła

"Lair" w lewym dolnym rogu rysunku wydaje się być pomieszczeniem, w którym mieszkał więzienny strażnik Matvey Sokolov, za genialne okrucieństwo, nazywane przez więźniów Heroda. Pozostał na tym stanowisku w latach 1882-1887.
Kamienny sekretny dom z 20 komnatami wzniesiono pod Pavelem I zamiast starego drewnianego i był to trójkąt równoboczny z dziedzińcem na spacery: okna komór wychodziły na inny, wąski dziedziniec oddzielony pomieszczeniami biurowymi od zewnętrznego dziedzińca.

Jedna z samotnych komór Sekretnego Domu. Dość obszerne

Każda komórka miała piec kaflowy. Początkowo niektóre pomieszczenia przeznaczone dla więźniów wysokiej rangi (na przykład dekabrystów) były dość wygodne (łóżko z puchowymi łóżkami i poduszkami, krzesłami, miękkimi krzesłami, stołem, lustrem, kanapą). Pozostałe komórki były znacznie prostsze: stół, krzesło, łóżko z wełnianym materacem, miska, gliniana łyżka i butelka. Cztery nienumerowane "dodatkowe" kamery były skromniejsze niż wszystkie.

Oczywiście rosyjscy więźniowie polityczni nie mieli czasu na luksus.

Po 1825 r. Zamówienia w sekretnym domu tylko się pogorszyły. Oprócz całkowitej izolacji od wszystkich oprócz strażników więzienia (więźniów brali jeden po drugim na krótkie spacery i kąpiel), Sekretny Dom, który stał na niskiej wyspie Hare i był zanurzony przez regularne powodzie (został szczególnie uszkodzony podczas katastrofalnej powodzi w 1824 roku), był bardzo wilgotny.

Wewnętrzny dziedziniec więziennego bastionu Trubeckiego

Na ścianach była pleśń, powietrze się nie nagrzewało i było w zastoju. Wielu więźniów zachorowało na skąpe monotonne jedzenie szkorbutem lub gruźlicą; inni oszaleli, nie mogąc znieść izolacji.Jako jeden z więźniów Sekretnego Domu, przyszły teoretyk anarchizmu, Michaił Bakunin, napisał: "... w takich okolicznościach Napoleon stanie się głupi, a sam Jezus będzie rozgoryczony".

Znany teoretyk anarchizmu, Michaił Bakunin

Gdy Tajny Dom popadł w ruinę (został zburzony w 1897 r.), A wraz z powstaniem rewolucyjnego ruchu komórek więźniowie potrzebowali coraz więcej. W latach 1870-1872. na miejscu zdemontowanych ścian wewnętrznych bastionu Trubeckiego wzniesiono nowy budynek więzienia, pierwotnie zaprojektowany na 73 samotne komórki (redaktorzy Odkurzacze.info wyjaśniają, że ich liczba została później zredukowana do 69).

W 1870 roku w twierdzy Piotra i Pawła zbudowano więzienie dla 73 samotnych cel

Więzienie zawierało dwie kategorie więźniów: osoby badane i skazane już na ciężką pracę. Reżim na drugi był nieporównywalnie ostrzejszy: nie wolno im było rejestrować (poza Ewangelią) datowania, transmisji, korespondencji. W obu kategoriach za naruszenie zasad nałożono karę. Dla większego odizolowania więźniów od siebie nawzajem iz zewnątrz, podłoga korytarza była pokryta grubym filcem. Zakryli również ściany, aby uniemożliwić więźniom "znoszenie się" między komórkami.

Jak protestowali więźniowie bastionu Trubeckiego

W odpowiedzi na kolejne zaostrzenie reżimu więziennego w 1879 r. Więźniowie łamali drewniane meble w swoich celach, roztrzaskiwali okna, odrywali filc ze ścian. Po stłumieniu buntu zmienił się sprzęt komór: ustawiono stały metalowy stół i łóżko, materac i poduszkę zastąpiono słomą, koc zastąpiono kawałkiem odzieży żołnierskiej. Ściany pomalowano farbą olejną, izolacja, która częściowo była ciepła, została usunięta. Kamery były mocno nagrzane.

Maria Vetrova oblała się nafty i umarła w okropnej agonii.

W 1897 r. Maria Vetrova, która była przedmiotem śledztwa w sprawie nielegalnej drukarni, próbowała popełnić samobójstwo w jednej z cel w więzieniu Bastion Trubecy. Opuściła naftę z lampy i podpaliła ją; Vetrova zmarł w agonii po czterech dniach. Przez wiele lat, 4 marca, miały miejsce demonstracje ku pamięci śmierci Vetrova; pod wrażeniem jednego z nich, Maxim Gorki napisał Pieśń o Petrel. Redaktorzy dowiadują się, że mówi się, że przed więzieniem cała zmiana polegała na tym, że lampy naftowe były zastępowane świecami przez kilka lat, aż do oświetlenia elektrycznego.

Życie więźniów w twierdzy Schlusselburg

Podobny reżim wprowadzono w Nowym więzieniu wewnątrz Twierdzy Schlusselburg, zbudowanej w 1884 r. Dla członków Narodnej Woli, którzy zostali skazani na niewolnictwo karne. W nowym więzieniu znajdowało się 40 samotnych komórek ułożonych dokładnie w ten sam sposób: pięć stopni, cztery szerokości.

Nowe, bardziej przestronne więzienie w twierdzy Shlisselburg

W każdym z nich były żelazne umywalki, krzesła, koja i taborety, przymocowane do ściany. Jednocześnie pismo i czytanie (wszystkie książki inne niż Biblia) są surowo zabronione. Po południu łóżko było sprzątane i nie wolno było iść spać (praktyka ta została później przyjęta w sowieckich więzieniach). Reżim absolutnej ciszy był obserwowany przez całą dobę - więźniom nie wolno było mówić, a nawet strażnicy chodzili w miękkich filcowych butach.

W lewo i prawo wzdłuż korytarza - drzwi samotnych komórek

Życiowi ludzie skazani na życie zostali przepisani na 15 minut dziennie. Podczas tych spacerów więźniowie nie widzieli się nawzajem - było to również zabronione. Ludzie szybko zaczęli zwariować, a później kolejność była nieco złagodzona: pozwalali czytać i pisać, a nawet rozmawiać ze sobą.
Ponadto, w twierdzy Schlusselburg i wykonane osoby skazane na śmierć. Między innymi tam stracono brata Włodzimierza Lenina - Aleksandra Uljanowa - który był zaangażowany w usiłowanie zabójstwa Aleksandra III.

Więźniowie polityczni zostali straceni w Twierdzy Shlisselburg

Więźniowie z Shlisselburg zostali zwolnieni pod amnestią w 1905 roku i przez jakiś czas mieli swobodny dostęp do wyspy. Ale już w 1906 roku zostało ono przerwane, a forteca została przekształcona w nowe więzienie więzienne. W 1911 r. Wybudowano kolejny budynek więzienia dla 600 więźniów, w którym byli głównie kryminaliści. Wszyscy więźniowie z Shlisselburga zostali wypuszczeni w 1917 r. Po obaleniu monarchii, a w nocy z 4 na 5 marca budynki więzienia w twierdzy zostały podpalone.
To drugi materiał, który dowiedział się o wydarzeniach i okolicznościach poprzedzających rewolucję październikową. W pierwszym rozmawialiśmy o Madonnie rewolucji rosyjskiej - kobietach, które wybrały niebezpieczny, a czasem tragiczny los rosyjskiego rewolucjonisty.
Subskrybuj nasz kanał w Yandex

Send