Alexey Petrenko, biografia, aktualności, zdjęcia!

Biografia Aleksieja Petrenko

Alexey Petrenko to radziecki i rosyjski aktor filmowy i teatralny, Artysta Ludowy RSFSR. Urodził się w trudnym dla kraju czasie, przeżył wiele trudów w dzieciństwie i młodości, ale dał widzom dziesiątki niezapomnianych zdjęć. Najsłynniejsze role Petrenko znajdują się w filmach "Agonia" (1975), "Opowieść o tym, jak car Peter się żenił" (1976), "Małżeństwo" (1977), "Okrutny romans" (1984), "TASS ma prawo ogłaszać ..." (1984), "Więzień zamku If", (1988), "Pochowajcie mnie za cokołem" (2008), "Wolf Messing: Kto widział przez czas" (2009) i wiele innych.

Na zdjęciu: Alexey Petrenko

Dzieciństwo i dorastanie

Aleksiej Wasiliewicz Petrenko urodził się 26 marca 1938 r. We wsi Chemer regionu Czernigow ukraińskiej SRR. Ojciec, Wasilij Aleksiewicz, który nie mógł pozbawić rodziny ostatniego kawałka chleba i wypełnić nieubłaganie rosnące standardy zaopatrzenia w chleb, w 1935 r. Został wysłany do budowy Kanału Białego, skąd uciekł i ukrył się w regionie Czernihowa.
Kiedy Petrenko Jr. skończył 11 lat, jego rodzina - Aleksiej, rodzice i starszy brat Fedor - przeniosła się do Czernihowa,gdzie kupiłem połowę domu na ulicy Borowej.

Alexey Petrenko pochodzi z regionu Czernihowa

Jako dziecko, Alexey, który wyrósł na silnego i wysokiego młodzieńca, entuzjastycznie angażował się w zapasy, a później zaczął uczęszczać do równoległego kręgu dramatów. Jak wspomniał sam Aleksey, od dzieciństwa uwielbiał zabawić innych ludzi. Dla poczucia humoru, jego rówieśnicy uwielbiali. Raz w klubie dramatu zaproponowano mu rolę kobiecą (szkoły w tym czasie były jeszcze oddzielne). Mimo nieuprzejmości chłopca z podwórka, doskonale wpadł w rolę i grał bardzo przekonująco - przez chwilę nawet znajomi wyglądali podejrzanie. I to był pierwszy publiczny występ Alexeya.
Mama wspierała fascynację syna, ale jej ojciec był zdecydowanie przeciwny - nie był to interes mężczyzny, jak sądził, dziedziczny chłop. Wielokrotnie chodził do nauczyciela koła, zachęcał do "wypędzenia Leshki z artystów". Pewnego dnia, tuż przed premierą spektaklu szkolnego, zmusił Aleksieja do pójścia na torf na wózku w ciężkim mrozie. Facet zachorował, stracił głos, ale wciąż grał na scenie i grał świetnie.

Aleksey Petrenko wiele się nauczył od zwykłych ludzi

Po ukończeniu szkoły Petrenko próbował przez dwa lata wejść do Kijowskiego Instytutu Teatralnego, ale nie radził sobie z egzaminami w języku rosyjskim i ukraińskim.W przerwach między testami wstępnymi Alexey pracował jako mechanik, kowal i marynarz. Później aktor przyznał, że lud pracujący, a szczególnie kowale, dał mu nie mniej doświadczenia niż inni aktorzy.
Po raz trzeci Alexey zdołał zostać studentem w Charkowskim Instytucie Teatralnym.

Działająca kariera

Po ukończeniu instytutu w 1961 roku Petrenko pracował przez dwa lata w Teatrze Muzycznym i Teatralnym w Zaporożu. Shchorsa. Następnie po roku pracy w Regionalnym Teatrze Dramatu w Doniecku w miejscowości Żdanow.

Twórcza ścieżka Aleksiej Petrenko rozpoczęła się w prowincjonalnym Żdanowie (obecnie Mariupol). Zdjęcie z plakatów teatralnych z tamtych lat

W 1964 r. Dyrektor i nauczyciel Igor Władimirow, któremu pracownicy Teatru Żdanowskiego napisali list z prośbą o znalezienie utalentowanego faceta, zaprosili Petrenko do Teatru Leningradzkiego. Lensoveta, gdzie Alex pracował przez następne 13 lat.
Strzały z pierwszą rolą Petrenko w filmie dzisiaj nie jest tak łatwo znaleźć. W 1966 aktor zagrał w filmie "Szef Czukotki", w którym grał niewielką rolę gangstera. Ale tuż przed premierą reżyser Witalij Mielnikow otrzymał polecenie odcięcia miejsca kradzieży,w którym pojawił się Petrenko (choć nazwisko aktora pozostało w napisach), ponieważ sam fakt "bandytyzmu" wydawał się cenzurom nie do przyjęcia, zhańbiąc system sowiecki.

Alexey Petrenko w filmie "Małżeństwo"

A Alexey nie zgadł. Zaprosił swojego dobrego przyjaciela na premierę i był bardzo zakłopotany, gdy nie widział siebie w filmie. Ale reżyser Mielnikow poczuł swoją winę, a dziesięć lat później zaprosił Petrenko do roli Podkolesina w obrazie Ślub.
Rok później widzowie wciąż byli w stanie docenić talent aktorski 29-letniego Aleksieja, gdy pojawił się w małej roli w melodramacie "Dzień słońca i deszczu" Wiktora Sokołowa i Edwarda Radzinskiego.

Alexey Petrenko jako Rasputin ("Agony")

Do 1974 r. Petrenko zajmował się głównie teatrem (w tym okresie powstawało kilka filmów z jego udziałem) i występował w małych rolach filmowych. Punktem zwrotnym w karierze filmowej Aleksieja była główna rola w historycznym dramacie Elema Klimowa "Agonia", w którym aktor grał Grigorija Rasputina.
Co ciekawe, zanim zatwierdził kandydaturę Petrenko, reżyser postanowił zorganizować spotkanie aktora z głównym świeckim wróżbitą Wolfem Messingiem.Wiele lat później Alexey zagrał w serialu o tym tajemniczym człowieku, z którym był osobiście zaznajomiony. Strzelanie "Agonia" wymagało wiele siły i energii - w końcu Aleksiej został zabrany do ambulansu z dławicą piersiową. Jednak dramat stał się wizytówką artysty i otrzymał kilka prestiżowych nagród, choć pojawił się na ekranach radzieckich dopiero w 1985 roku.

Alexey Petrenko na obrazie Wielkiego Piotra w filmie "Opowieść o tym, jak car Piotr się żeni"

Praca ze znanym reżyserem przyciągnęła uwagę innych artystów do mało znanego wtedy aktora, który miał prawie 40 lat. W latach 1976-1977 Petrenko grał kilka ról zapamiętanych przez publiczność: w filmach Dinary Asanowej "Klucz bez prawa do transferu" i "Kłopoty", w historycznym melodramacie Aleksandra Mitty "Opowieść o tym, jak car Peter się żeni" (z Władimirem Vysotskym) i komedie "Małżeństwo" przez grę o tej samej nazwie Gogola (reż. Witalij Mielnikow).

Alexey Petrenko i Oleg Efremov na scenie teatru

W 1977 r. Petrenko przeniósł się do Moskwy. Od momentu, kiedy przeniósł się do stolicy do 1992 roku, aktorowi udało się pracować w Teatrze na Malej Bronnaja, Teatrze Taganka, Moskiewskim Teatrze Artystycznym, Moskiewskim Teatrze-21 i Szkole Współczesnej.

Alexey Petrenko i Alisa Freindlich w filmie "Cruel Romance"

W 1984 r. Petrenko otrzymał główną rolę bogatego kupca Knurova w filmie Eldar Ryazanov "Cruel Romance", w którym zadebiutowała Larisa Guzeeva. Film spowodował ogłuszający sukces publiczności i otrzymał kilka prestiżowych nagród. Knurow w wykonaniu Petrenko nie był typowym biznesmenem kupieckim - wykazywał szczerą cześć dla piękna Larisy Ogudalovej.

Yury Solomin i Alexey Petrenko w filmie "TASS ma prawo zadeklarować ..."

Główne role spadły na Aleksieja: "Lew Tołstoj" (reż Sergey Gerasimov), "TASS ma prawo ogłaszać ..." (reż. Vladimir Fokin), "Dzień gniewu" (pierwszy sowiecki horror reżysera Sulambka Mamilova), "Peers Valtasar, czyli Noc ze Stalinem "(reż. Jurij Kara) i inni Role Petrenki nie były tego samego typu: amerykański dziennikarz, król Karol I z Anglii, prosty leśniczy, Błogosławiona Luka, przywódca gangu, portugalski mnich, a nawet Józef Stalin i jego bliźniak. Zaprosili Aleksieja do pracy za granicą - we Francji, Bułgarii, Niemczech. W teatrze zajmował się sztukami Turgieniewa, Czechowa i Gogola, a także Wampilowa, Dostojewskiego i Gorkiego.Po rozpadzie ZSRR w jego obszernej filmografii narosło już 50 ról, a kolejne pojawiły się później. Mogliby być jeszcze bardziej, ale czasami aktor wpadał w "drobny" nastrój. Straciłem chęć do działania, zabawy. Jeśli w tym czasie otrzymał nowe propozycje, odmówił - dusza nie położyła się do pracy. Wielu reżyserów wzięło to za przejawy "nietowarzyskiego charakteru".

Alexey Petrenko w filmie "Siberian Barber"

Po upadku Unii Petrenko rzadziej strzelał. Ale wszystko wróciło do normy w 1998 roku w roli śmiałego generalnego pijaka Radlova w siberyjskim fryzjerze Nikicie Michałkowie. W 2000 r. Został natychmiast zatwierdzony na kilka ważnych ról. W szczególności aktor zagrał brytyjskiego pisarza Arthura Conana Doyle'a w niesamowicie popularnym serialu telewizyjnym Igor Maslennikow Wspomnienia Sherlocka Holmesa z Wasilijem Lowanowem i Witalijem Solominem, pojawił się w komedii George'a Danelii Fortuny z Vakhtangiem Kikabidze.W siódmej dekadzie Aleksiej kontynuował ciężką pracę: najwybitniejsze prace od 2001 do 2008 roku obejmują rolę generała Ardaliona Ivolgina w filmowej adaptacji powieści Dostojewskiego Idiota (reż.Vladimir Bortko), naczelny lekarz serialu telewizyjnego "Doktor Żywago" w oparciu o prace Borisa Pasternaka, szefa Malkina w serialu "Obywatel głowy" i weterana w detektywa Nikity Michałkowa "12".

Alexey Petrenko w filmie "Zakop mnie za cokołem"

Pod koniec 2009 roku na dużych ekranach ukazał się film Siergieja Śniżkina "Bury Me Behind the Baseboard" oparty na powieści o tej samej nazwie przez Pavela Sanayeva. Przeszywający dramat o trudnym związku w rodzinie, w którym Petrenko grał dziadka bohatera, przez całe życie znosił swą tyraniczną żonę (Svetlana Kryuchkova), otrzymał wielki oddźwięk wśród widzów i krytyków.

Alexey Petrenko kilka razy grał w Stalinie.

W tym samym roku Petrenko dwukrotnie grał w Stalina: w biograficznym serialu "Wolf Messing: Kto widział przez czas" i brytyjskim filmie Tadeusza O'Sullivana "Ku burzy". Tak więc przez całą swoją karierę Aleksiej pojawił się w formie Generalissimo Związku Radzieckiego aż pięć razy, w tym obraz podwójnej Józefa Wissarionowicza.

Alexey Petrenko i Ivan Urgant w Fir Trees

W 2011 roku Alexey zagrał starszego kochanka, Grigorija Zemlyanikina, w popularnej komedii "Yolki-2", aw 2014 roku zagrał radziecką pisarkę w melodramacie "Leaving Nature", który został zaprezentowany na pierwszym kanale.Najnowszym dziełem Alexeiego w kinie była rola Grigorija Zemlyanikina w kontynuacji noworocznego filmu komediowego "Choinki-5" i roli prezentera w filmie dokumentalnym "Nauczyciele w miłości" (reż. Azim Rasulova).

Życie osobiste Aleksieja Petrenko

W 1960 r. Petrenko poślubił śpiewak operowy Alla, która miała już córkę Polinę od swojego pierwszego męża. Para mieszkała razem przez 19 lat, ale w końcu rodzina się rozpadła. W ostatnich latach Aleksiej i Alla mieszkali w różnych miastach (aktor jest w stolicy, piosenkarz jest w Leningradzie), aw Moskwie Petrenko rozpoczął romans z dziennikarką Galiną Kozhukhovą.

Alexey Petrenko i córka Polina

Po rozwodzie córka Polina została z ojcem - nalegał na nią Petrenko. Następnie Polina, która nie weszła do "szczupaka", wróciła do swojej matki w północnej stolicy. Pierwsza żona aktora wraz z córką i wnuczką przeniosła się do Monachium.

Alexey Petrenko i Galina Kozhukhova mieszkali razem przez 30 lat

Z Galiną Kozhukhova Alexey mieszkał około 30 lat. Jako matka wychował swojego syna z pierwszego małżeństwa Michaiła Kozhukhowa. Przyjęty syn Petrenko został następnie gospodarzem programów "Around the World" i "In Search of Adventures".Szczęśliwe życie rodzinne zrujnowało śmierć Galiny w 2009 roku.

Aleksiej Petrenko i trzecia żona Azima

W 2010 roku Petrenko poślubił dziennikarza i reżysera filmów dokumentalnych Azima Abdumaminova (Rasulowa), który był o 32 lata młodszy od aktora. Pobrali się w Kirgistanie. Azima ma czworo dzieci, z których troje pochodzi z poprzedniego małżeństwa. Niemal natychmiast dziennikarka urodziła córkę Aleksieja, Aliya (w niektórych źródłach ojcostwo Alexeya jest kwestionowane z powodu jego już bardzo solidnego wieku w tym czasie). Najstarsza córka aktora, Polina Petrenko, publicznie nazywała Azima żonatym oszustem, który celował w dziedziczenie.Petrenko miał znakomity głos i słuch, aw latach 90. dał kilka koncertów, w których wykonywał arie operowe, romanse, rosyjskie i ukraińskie pieśni ludowe, muzyczne parodie.
Aleksiej był wierzącym. W swojej rodzinie nigdy nie zaprzeczali istnieniu boga. Nawet w dzieciństwie, po zdaniu egzaminu "Chcę być lekarzem" i "Chcę być wojskiem", miałem palące pragnienie zostania księdzem. Przyznając się do matki, że chciał wstąpić do seminarium, usłyszał: "Nawet nie myśl, synu, w tym kraju nie będziesz mógł wtedy żyć".Gdy miał prawie 60 lat, czuł głębokie pragnienie udania się do klasztoru, ale ojciec go zniechęcił - ze względu na swój wiek. Ale przez całe swoje życie Aleksiej żył jako prawdziwy chrześcijanin, kierując się zasadami Pisma Świętego.

Śmierć

W nocy z 22 na 23 lutego 2017 r. Petrenko zmarł w wieku 78 lat. Aż do ostatniego dnia był pełen energii i dalekosiężnych planów. Wdowa po artyście powiedziała, że ​​z mężem oderwała się krew, pogotowie, które przybyło, nie było już w stanie tego naprawić. Pogrzeb odbył się na moskiewskim cmentarzu Nikolo-Arkhangelskoye.

Przy grobie Artysty Ludu Rosji Aleksiej Petrenko

Obejrzyj wideo: Viktor Petrenko wygrywa historyczny łyżwiarstwo figurowe Gold - Albertville 1992 Winter Olympics (Kwiecień 2024).