Ludmiła Narusowa, biografia, aktualności, zdjęcia!

Biografia Ludmiła Narusowa

Ludmiła Borisowna Narusowa jest osobą publiczną, byłym senatorem, członkiem kilku niezależnych organizacji, w tym Związku Dziennikarzy w Petersburgu i obwodu Leningradzkiego, Rady Rosyjskiego Kongresu Żydowskiego, dawniej Partii Życia, Sprawiedliwej Rosji, byłego parlamentarzysty, wdowy po pierwszym Burmistrz stolicy Północnej Anatolij Sobczak, Prezydent Fundacji, nazwany jego imieniem.

Narusova Ludmiła Borisovna

Polityk, który stracił mandat senatora na alternatywny punkt widzenia i sprzeciw, ostro skrytykował działalność legislacyjną Rady Federacji, która, jej zdaniem, była nastawiona wyłącznie na wygodne istnienie władzy. Wielokrotnie zauważyła w wywiadzie, że w kraju pod przykrywką patriotyzmu i walki z terroryzmem, zyski demokratyczne są zawężone, zachęca się do denuncjacji, promuje się szpiegostwo, pragnienie izolacji od świata.
Ludmiła Borisowna zwróciła uwagę opinii publicznej na istnienie takich niebezpiecznych tendencji, jak reanimacja stalinizmu, antykonstytucyjne wezwania do wojny (pójście do Kijowa, użycie broni nuklearnej przeciwko USA), próby pełnego nadzorowania obywateli,rozpowszechnianie przez mass media potwornych i fałszywych informacji (o rzekomych okrucieństwach ukraińskich żołnierzy, o chłopcu ukrzyżowanym przed matką).

Dzieciństwo i rodzina Ludmiła Narusowa

Przyszły polityk i historyk zawodowy urodził się 2 maja 1951 r. W rodzinie pracowników Bryansk. Jej rodzice poznali się w 1945 roku, a rok później wzięli ślub w małym niemieckim miasteczku Hertzberg, gdzie jej ojciec, który zgłosił się na ochotnika do Smoleńska, służył jako dowódca wojskowy, a matka z Leningradu, która przeszła obóz koncentracyjny i przymusową pracę, pracowała jako tłumaczka w biurze komendanta.

Ludmiła Narusowa w młodości

W 1949 r. Wrócili do domu i osiedlili się w Briańsku (jego ojciec miał tam krewnych). Ze względu na pobyt matki w niewoli, nie wolno im było mieszkać w Leningradzie, gdzie marzyła o powrocie. Z tego samego powodu jej dążenie do zostania nauczycielem języka niemieckiego nie spełniło się, a dalsza kariera ojca jako wojskowego była zabroniona. Mama dostała pracę jako administrator kina, a tata, po ukończeniu wydziału defektologii i historii kolegium nauczycieli, pracował jako dyrektor szkoły średniej dla dzieci z wadą słuchu.W ich rodzinie były dwie córki - najstarsza Larisa i młodsza Ludmila.
Począwszy od dziesiątej klasy, Luda pracowała w szkole dla głuchych jako asystent w laboratorium. W 1969 roku została studentką wydziału historii Uniwersytetu Stanowego w mieście nad Newą. Następnie - absolwentka Akademickiego Instytutu Historii, obroniła swoją tezę "Społeczno-polityczne poglądy dekabrystów w latach 50. XIX wieku", a od 1978 roku uczyła na uniwersytecie. W 1981 roku rozpoczęła pracę w Instytucie Kultury. N. Krupskaya, otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego i rozpoczęła przygotowanie doktoranckiej pracy naukowej na kolejny stopień naukowy.

Kariera Ludmiła Narusowa

W statusie żony burmistrza Ludmiła aktywnie wspierała męża w organizowaniu nowego systemu zarządzania miastem i we wszystkich swoich sprawach - była zaangażowana w tworzenie placówek medycznych zapewniających opiekę paliatywną pacjentom z nieuleczalnymi chorobami, była dyrektorem wykonawczym Maryjskiej Fundacji Charytatywnej powołanej w 1992 r. W celu przywrócenia nekropolii Romanowów w Katedrze Piotra i Pawła Północna Stolica.W 1995 r. Ludmiła Borisowna została wybrana do Dumy Państwowej z ruchu społecznego "Nasz dom to Rosja", gdzie nadzorowała pracę komisji w sprawie wypłaty odszkodowania byłym więźniom faszyzmu.W 1999 r. Ponownie wystąpiła do izby niższej Federalnego Zgromadzenia, ale przegrała z kandydatem Partii Komunistycznej.
W 2000 r. Narusowa była powierniczką Władimira Putina w wyborach prezydenckich, kierowała fundacją nazwaną po zmarłym mężu, została doradcą szefa administracji kremlowskiej, przewodniczącą rady nadzorczej Fundacji Zgody (FS) oraz przedstawicielem kraju w radzie powierniczej austriackiej i niemieckiej fundacji EVZ. Dzięki niej ujawniono wiele faktów o nadużyciach finansowych w kierownictwie rosyjskiego FS.

Ludmiła Narusowa i Władimir Putin

Wdowa pierwszego burmistrza stolicy Północnej stała się liderem "Gry umysłowe", "Wolność słowa". W 2002 Lyudmila Borisovna była także gospodarzem The Price of Success, talk show na kanale rosyjskim. W październiku została wybrana do Senatu z Tuva, gdzie była członkiem Komisji Polityki Informacyjnej, mieszkalnictwa i usług komunalnych oraz Komisji Nauki, Kultury, Edukacji, Zdrowia.W 2005 roku została przyjęta do Związku Dziennikarzy w Petersburgu. Senator zamierzał promować ustawę o zwiększaniu odpowiedzialności pracowników literatury za informacje podane do wiadomości publicznej. W 2006 r. Utrzymała pozycję w Radzie Federacji.

Życie osobiste Ludmiły Narusowej

Po raz pierwszy Lyudmila wyszła za mąż, gdy studiowała na Uniwersytecie Stanowym w Leningradzie w drugim roku. Jej były mąż był psychiatrą. Relacje się nie sprawdziły, a para zerwała w 1975 r., Mieszkając razem przez 2,5 roku. Właśnie z podziałem majątku rozwiedzionym Ludmiła pomógł Anatolij Sobczak, z którym konsultowała się jako prawnik.

Ludmiła Narusowa i Anatolij Sobczak

Był starszy od niej o 14 lat. Relacje między nimi nie zaczęły się natychmiast, dopiero po jakimś czasie Anatolij Aleksandrowicz zaczął opiekować się dziewczyną. W 1980 roku pobrali się. Dla niego ich małżeństwo było również drugim (jego pierwszą żoną była Nonna Gandzyuk, która przedstawiła mu córkę Maszę, która stała się prawnikiem).
Ludmiła naprawdę chciała dzieci, ale z pierwszym mężem, który nie mogła zajść w ciążę, często udawała się na Wyspę Wasiljewską do świątyni błogosławionej Xenii. W 1981 roku para miała córkę, Xenię, która stała się "rosyjskim Paris Hilton", prezenterką telewizyjną, społecznością i wojownikiem przeciwko oszustwom wyborczym. Zawsze miała silny charakter, inteligencję, odwagę, erudycję, oryginalność. Jej IQ wynosi 175 punktów (dla porównania, Albert Einstein miał IQ = 160). Jako dziecko uczyła się w szkole z dogłębną nauką języka angielskiego, zajmując się malarstwem i baletem. Następnie ukończyła z wyróżnieniem od MGIMO.

Ludmiła Narusowa z córką Ksenią

W młodości Ludmiła Borisowna była zapalonym wielbicielem Emmanuela Vitorgana, mogła go poznać, ale nie odważyła się. Ale teraz zrobiła to dla swojej córki, która poślubiła jego syna Maxima. W listopadzie 2016 r. Córka uczyniła matkę babcią, rodząc pierworodnego syna.
Dochód wdowy Sobczak za rok 2009 wynosił 5 milionów rubli. Jednak w 2010 r. Wraz z Ksenią nabyła dom na Rublewce o szacowanej wartości 1 mln USD. Media sugerowały, że zgromadziła oszczędności od zmarłego małżonka.
Ludmiła Borysowna znana jest z jej upodobania do luksusu i szyku. Wśród jej głównych zainteresowań nazywała gotowanie, czytanie, narciarstwo.

Ludmiła Narusowa dzisiaj

W 2010 r. Duma Regionu Bryansk przyjęła swoją kandydaturę, jako parlamentarzystka z wpływami i doświadczeniem, jako jej przedstawiciel w Radzie Federacji. Stała się również członkiem ruchu oporu wobec faszyzmu, kategorycznie wypowiedziała się przeciwko ideom radykalnych nacjonalistów, zwróciła uwagę społeczeństwa na zbrodnię swojego hasła "Rosja dla Rosjan".W 2012 r., Pomimo zbliżającej się rewizji,Senator skrytykował swoich kolegów w związku z pośpiechem (by zastraszyć uczestników nadchodzącego "Marszu Milionów") przyjęciem kontrowersyjnego aktu ustawodawczego dotyczącego wieców. W proteście opuściła salę konferencyjną. Po 10 latach udanej działalności w "Izbie Regionów" Nikolay Denin, szef regionu Briańska, zwolnił ją z jej pozycji.
W 2015 roku, w przeddzień 15-lecia śmierci Anatolija Sobczak, zaprezentowała swoją najnowszą książkę Stalin - Osobisty romans. Wdowa podkreśliła, że ​​jej zmarły mąż był przekonany, że zbrodnie Stalina mające na celu zniszczenie jego ludu były porównywalne z zbrodniami Hitlera.

Ludmiła Narusowa o Rosjanach

Latem tego samego roku zaszokowała zwolenników Twittera gniewną tyradą, że naród rosyjski jest wcielony i musi zostać wytępiony.