Edward Limonov, biografia, aktualności, zdjęcia!

Biografia Eduarda Limonowa

Edward Veniaminowicz Limonow - pisarz i postać polityczna. Autor znanej powieści "To ja - Edichka", oprócz krytyki Stanów Zjednoczonych, zawierającej opis scen sodomii i wulgaryzmów. Był szefem radykalnej Narodowej Partii Bolszewickiej, uznanej za organizację ekstremistyczną.

Polityk Edward Limonow

Następnie został szefem partii politycznej "Inna Rosja", której odmówiono rejestracji. Motto tej siły politycznej brzmiało: "Rosja jest wszystkim, reszta to nic!", A nowa koncepcja brzmi "Mamy mały Krym".
Jako syn komisarza NKWD był jednym z inicjatorów działań opozycji, zwanej "Marszem Dissenters", pod hasłami "Precz z mocą KGB!", "Rosja bez Putina!". Przywódca narodowych bolszewików stał się autorem idei Wszechrosyjskiego ruchu "Strategia-31", stworzonego w obronie wolności zgromadzeń gwarantowanego przez art. 31 Konstytucji Federacji Rosyjskiej, pozycjonowanej jako "pierwszy front" oporu, obywatelskiego, a także "Strategii-2011" - "drugiego frontu", politycznej.

Dzieciństwo Eduard Limonov

Skandaliczny polityk, który urodziła imię rodowe Savenko po urodzeniu i który później przyjął twórczy pseudonim Limonowa urodził się 22 lutego 1943 r. W Dzierżyńsku, położonym czterdzieści kilometrów od Gorkiego (obecnie Niżny Nowogród).

Edward Limonov w dzieciństwie

Jego rodzice są Rosjanami. Mama pochodzi z regionu Gorkiego, jego ojciec pochodzi z miasta Bobrow, położonego 100 kilometrów od Woroneża.
Gdy Edward był jeszcze małym dzieckiem, jego ojciec, wojskowy, został na krótko przeniesiony do Woroszyłowska (Ługańsk), później - do Charkowa. W rezultacie spędził tam dzieciństwo i nastoletnie lata.
Ukończył szkołę charkowską, miał powiązania ze środowiskiem przestępczym w tym mieście, a mianowicie, siekał mieszkania, pisał wiersze, pracował na różnych nisko wykwalifikowanych stanowiskach (jako robotnik, ładowacz, producent dżinsów) i wstąpił do Instytutu Pedagogicznego.

Kariera w Moskwie przez Eduarda Limonowa

W wieku 24 lat Limonow przeniósł się do stolicy, gdzie kontynuował poezję i szyte na miarę spodnie jeansowe. Jego klienci, nawiasem mówiąc, był nawet wybitnym rzeźbiarzem Ernstem Nieznanym i nie mniej znanym bardem Bulatem Okudżawa.

Edward Limonow w młodości

Od 1968 roku Limonow, bez zgody władz oficjalnych, opublikował pięć swoich poetyckich zbiorów samizdatu, zajął się też dziennikarstwem i pisaniem awangardowych opowieści.Wiadomo, że Jurij Andropow, ówczesny przewodniczący KGB, nazwał go "zagorzałym antysowieckim".W 1974 r. Pisarz wyemigrował z kraju i został pozbawiony obywatelstwa. Według pisarza był zmuszony do odejścia, ponieważ odmówił potajemnej współpracy z agencjami bezpieczeństwa państwa i został informatorem.

Emigracja przez Eduarda Limonowa

W wieku 31 lat pisarz przebywał w Nowym Jorku. Tam osiedlił się w redakcji legendarnej gazety "New Russian Word", założonej przed Rewolucją Październikową, i rozpoczął aktywną działalność. Pisał artykuły krytyczne, brał udział w wydarzeniach Socjalistycznej Partii Robotniczej, niejednokrotnie był wzywany do federalnych organów ścigania.
Protestując przeciwko odmowie wydania artykułów przez The New York Times, przykuł się kajdankami do drukarni tego tabloidu.

Książka Eduarda Limonowa "To ja - Edichka" została wydana na emigracji.

W 1976 roku ukazała się jego debiutancka powieść "This is me - Edichka", która była świetną odpowiedzią. W Paryżu został opublikowany ze skandalicznym napisem "Rosyjska poeta preferuje wielkich czarnych", identyfikując go z głównym bohaterem tej sensacyjnej pracy.
W latach osiemdziesiątych pisarz przeniósł się do Francji i pracował w czasopiśmie Partii Komunistycznej, Revolucion. W Paryżu napisał wiele prac, w tym Dziennik z pogardą, Zwykłe incydenty i The Executioner.
W 1987 r. Pisarzowi udało się uzyskać status obywatela Francji.

Wróć do ojczyzny Eduarda Limonowa

W 1991 roku Edward powrócił do swojej ojczyzny i dołączył do życia politycznego społeczeństwa w szeregach prawicowej opozycji. W dalszym ciągu angażował się w twórczość literacką, współpracował z gazetami "Izwiestija", "Rosja radziecka", założył tabloid "Limonka".
W 1994 r. Opublikował powieści "Napoleon Cognac", "Zabicie strażnika", "Cytryny przeciw Żyrinowskiemu". W 1998 r. Jego "trylogia charkowska" - "Teen Savenko", "Młody łajdak", "Mieliśmy piękną erę" i inni wyszli.

Eduard Limonov - opozycjonista

Autorka owocnie i ciężko pracowała nad nowymi utworami. Tak więc jego obecność w izolatorze FSB w latach 2001-2003. zakończył się pisaniem 8 książek.
W więzieniu Lefortovo zapoznał się z scenariuszem filmu "Rosjanin", który później został nakręcony przez Alexandra Veledinsky'ego na podstawie jego autobiograficznych prac. Obraz wywołał mieszaną reakcję publiczności i krytyków. Limonov to lubił. Aktor Andrei Chadov, który grał Edika Savenko, otrzymał nagrodę na festiwalu "Moscow Premiere-2004".

Kariera polityczna Eduarda Limonowa

Po przeprowadzce do Rosji Edward znalazł się w szeregach Partii Liberalno-Demokratycznej. Następnie brał udział w wydarzeniach militarnych w Jugosławii, Naddniestrzu, Gruzji.W 1993 r. Stworzył prawicową radykalną Narodową Partię Bolszewicką, a dwa lata później w pełni zatwierdził wkroczenia wojsk rosyjskich do Czeczenii. W 1997 r. Był uczestnikiem wyborów uzupełniających do najwyższego organu legislacyjnego w kraju, ale nie mógł zdobyć wystarczającej liczby głosów.
W 2001 roku pisarz został postawiony w stan oskarżenia. Wiosną 2003 roku został skazany na 4 lata więzienia za posiadanie amunicji i broni, ale wkrótce został zwolniony w lecie.

Eduard Limonov założył partię "Inna Rosja"

Będąc w opozycji, pisarz i polityk został jednym z założycieli koalicji "Inna Rosja". W 2008 r. Został wybrany do rady organu niebędącego parlamentem, Zgromadzenia Narodowego. Rok później ogłosił chęć nominacji na prezydenta. W tym celu w 2011 r. Zrzekł się francuskiego obywatelstwa, ale odmówiono mu rejestracji.

Życie osobiste Eduarda Limonowa

Limonov ma dużą listę Don Juana. Jego pierwszą ukochaną i żoną była Anna Rubinstein. Była starsza od niego o 7 lat.W 1990 roku powiesiła się.
Drugą damą serca pisarza była modelka i pisarka Elena Shchapova, z którą wyemigrował do USA. Wcześniej byli małżeństwem w 1973 roku. Stała się pierwszą rosyjską modelką w Nowym Jorku. Dla niej było to drugie małżeństwo, jej pierwszym mężem był artysta Wiktor Szchapow.

Eduard Limonov i jego druga żona Elena Shchapova

Następnie małżeństwo z Limonowem również rozpadło się. Elena była prototypem głównej postaci książki "To ja, Edichka". Później wyszła za mąż za włoskiego hrabiego Gianfranco de Carly i zamieszkała we Włoszech, gdzie otrzymała obywatelstwo.
Z trzecią wybraną modelką i piosenkarką z rosyjskiej restauracji w Los Angeles, Natalii Medvedewej, Edward spotkał się we Francji. Tam występowała w kabaretach i restauracjach, a także pisała książki, pobrali się w 1983 roku i mieszkali razem przez ponad 10 lat.

Edward Limonov i Natalia Medvedeva

W 1992 roku poszła za mężem do ojczyzny. Ale od 1995 roku para już nie mieszkała razem, chociaż nikt nie złożył od nich rozwodu. 3 lutego 2003 roku zmarła w Moskwie. Oficjalna wersja jest udarem, a według nieoficjalnych danych popełniła samobójstwo, przyjmując dużą dawkę heroiny.
Czwartą nieoficjalną żoną przywódcy bolszewików był Elizabeth Bleze, która była o 30 lat młodsza od niego. Spotkali się na długo przed rozstaniem z Natalią na wystawie o. Lisa. Para mieszkała razem przez 3 lata, a następnie zerwała. W 2011 roku Liza, w wieku 39 lat, "zmarła tragicznie", jak twierdzi Limonov, z powodu narkotyków.

Elizaveta Bleze i Edward Limonov

Od 1998 roku 55-letni pisarz miał romans z 16-letnią uczennicą Nastią Lysogor. Są razem od 7 lat.
Ostatnią żoną Eduarda Veniaminowicza była Ekaterina Volkova, 30 lat młodsza od polityka.

Ekaterina Volkova jest teraz ostatnią żoną Eduarda Limonowa

Miała córkę Valerię z pierwszego małżeństwa, a potem dwoje dzieci urodziło się razem z pisarzem, synem, Bogdanem (ur. W 2006 r.) I Sashą (ur. 2008 r.). Para zerwała z powodu problemów domowych, gdy Kate była w ciąży z drugą córką.

Edward Limonov dzisiaj

W 2014 r. Odrażający polityk zatwierdził aneksję Krymu przez Federację Rosyjską, po czym oficjalnie zezwolono na działanie Strategii 31.

Dowiedz się blog Eduard Limonov jest bardzo popularny

Publicznie oskarżył liberałów o poparcie stanowiska Zachodu w sprawie sytuacji na Ukrainie.W 2015 r. Pisarz wezwał do zakazu wycofywania środków masowego przekazu, wysyłając dziennikarzy z Federacji Rosyjskiej.W prasie wyraził pogląd, że "Iwańczycy" powinni ponownie (jak podczas II wojny światowej) ocalić cały świat w Syrii, ponieważ brak zwycięstwa może mieć katastrofalny wpływ na poczucie własnej wartości.

Obejrzyj wideo: Incontro con Eduard Limonov (Kwiecień 2024).