VYACHESLAV SHALEVICH BIOGRAFIA, ZDJĘCIA, ŻYCIE OSOBISTE I JEGO ŻONA

Send

Biografia Wiaczesław Szalewicz

Trudne dzieciństwo Wiaczesław Szalewicz

Wiaczesław Szalewicz urodził się w Moskwie. Matka Wiaczesława, Elena Iwanowna, w czasie znajomości z ojcem pracowała jako maszynistka w Ministerstwie Obrony. I ojciec przyszłego artysty, Anatolij Iwanowicz, były biały oficer, który później udał się do NKWD żonaty, by zemścić się na innej kobiecie. Kiedy mama Wiaczesława Szalewicza dowiedziała się, dlaczego jej mąż ożenił się z nią, była już w ósmym miesiącu ciąży. Następnie Elena Iwanowna podjęła odważną decyzję i przeprowadziła się do Moskwy. Urodził się tam przyszły artysta. Po raz pierwszy zobaczył swojego ojca, gdy miał 38 lat. Mama przerwała wszystkie starania jej byłego męża, aby zobaczyć jej syna.

Wiaczesław Szalewicz w dzieciństwie z matką

Gdy Wiaczesław miał zaledwie siedem lat, rozpoczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana, został ewakuowany do sierocińca w pobliżu Saratowa, gdzie mieszkał do 1943 roku, a potem matka go zwróciła.

Lata szkolne Wiaczesław Szalewicz

Studiował przyszłego artystę w szkole średniej nr 73 w Moskwie, a następnie w szkole Metrostroy №4. W szkole, Shalevich wielu chuliganów. Mama dużo pracowała, a jego ciocia, która była zagorzałym dramaturgiem, zajmowała się wychowywaniem chłopca.To ten krewny zaszczepił w swoim siostrzeńcu miłość do teatru. Ważnym czynnikiem, który wpłynął na wybór zawodu, była bliskość jego kina domowego Vakhtangov i Shchukin School. Często brał udział w przedstawieniach, był znany z wielu artystów, trafił na próby.

Szkoła Shchukin

Facet wybrał między dwoma bliskimi pasjami - aktorstwem i dziennikarstwem. Wiaczesław był wielkim znawcą literatury, bardzo piśmiennym i dobrze czytanym. Po ukończeniu szkoły aplikował na dwa uniwersytety w tym samym czasie: Shchukin Theatre School i instytut pedagogiczny filologii. Wybrał Shalevich theatrical. Tam udał się za pierwszym razem. Studiował reżyserię Iosif Matveyevich Rapoport, a aktor nazywa swojego wielkiego nauczyciela wielkim Rubenem Simonovem.
Jako student trzeciego roku, Shalevich zaczął grać w spektaklach Teatru Vakhtangov, najpierw jako aktor w scenach tłumu.

Początek twórczej drogi Shalevicha w teatrze

Shalevich ukończył "Pike" w 1958 roku. Potem, bez zaproszenia, sam poszedł do teatru. Vakhtangov i nalegał na bycie wysłuchanym. Jak mówią, "bierze się arogancja miasta". Taka uporczywość młodego artysty wraz z talentem sprawdziła się - Shalevich został przyjęty do trupy.Co ciekawe, młody artysta mógł zostać rozprowadzony do miasta Norylsk, gdzie zamierzali otworzyć oddział Teatru Vakhtangov, ale ta decyzja została później anulowana.

Uruchamia rzekę. Zdjęcie: Tatiana Doronina, Oleg Efremov, Wiaczesław Szalewicz. Trzy topole na bluszczu - Natalia Muravyova

Shalevich zadebiutował rolą Stepana inscenizowanym przez "Niepisane prawo" Rubena Simonova. W tym spektaklu artysta współpracował z aktorką Julią Borisową, którą sam określa swoim idealnym partnerem scenicznym. Później, z Borysową, Wiaczesław Anatoliewicz grał w kilku przedstawieniach: "Zagubiony syn", "Winny bez winy", itp.

Prace kinowe Shalevicha, filmografia

Shalevich zaczął grać w filmach na czwartym polu. Jego pierwszą rolą w filmie był Shvabrin w "Captain's Daughter" (1958) w reżyserii Władimira Kaplunovsky'ego. Oleg Strizhenov zagrał na tej taśmie głównego bohatera Grineva. Aktorzy byli bardzo podobni do siebie, co powodowało wątpliwości reżysera w doborze wykonawców do przeciwstawnych ról, więc próbki Shalevicha były zagrożone. Później jednak podobieństwo to uznano za korzystne, ponieważ wszystkie akcenty zostały przeniesione na różnice w postaciach przedstawionych postaci.
W 1959 roku Shalevich odegrał rolę w filmie "Saved Generation", który został nakręcony przez reżysera Georgy Pobedonostsev. W 1961 r. Artysta odegrał ważną rolę - pilota testowego w popularnym science fiction w reżyserii Nikity Kuryokhina "Bariera niepewności".
Potem pojawiły się role Stana w filmie "Teraz puścić" (reż. Sergey Alekseev, 1963) i Voloshin w filmie sportowym Silver Coach (reż. Wiktor Iwczenko, 1963).
W 1964 r. Shalevich zagrał jedną z jego najbardziej znanych ról - kapitana zespołu "Rocket", Anatolija Duganowa, - w filmie "Hokeiści" (reż. Rafail Goldin). Co ciekawe, artysta nigdy nie jeździł na łyżwach, zanim wziął udział w strzelaninie. Ten obraz przyniósł artystom chwałę całej Unii.

Wiaczesław Szalewicz stał się znany w całym kraju dzięki pracy w teatrze i w kinie.

W 1967 roku aktor gra innego antagonistę - Gregory'ego, tyrana męża głównego bohatera Nyury w kasecie Tatiany Lioznovej "Trzy topole na Pluuszczykach".
W 1968 roku Shalevich zagrał Jacoba Blumkina w filmie historycznym "Szósty lipca" w reżyserii Yuli Karasika.
W 1970 roku aktor zagrał rolę Nikolaja Kutasova w filmie "Plac Czerwony". W 1973 roku zagrał w legendarnym filmie "Siedemnaście chwil wiosny" w reżyserii Tatyany Lioznovej.W eposie Lioznovy artysta gra rolę Allena Dullesa, szefa amerykańskich służb wywiadowczych, który miał prawdziwy prototyp
W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych artysta stworzył serię niezapomnianych postaci zarówno magazynu pozytywnego, jak i negatywnego.
W latach 90. aktor trochę zagrał. W 2000 roku Shalevich ponownie został zaproszony do kina, głównie do historii. Zagrał Kosygina w filmie 2005 roku "Breżniew", po raz drugi w swojej karierze wystąpił w filmie "Plac czerwony" (2005), gdzie otrzymał rolę prokuratora generalnego ZSRR Aleksandra Rekunkowa.
W 2005 roku pojawiła się praca w serialu "Gwiazda epoki". Wcześniej w 2001 roku aktor zagrał serial "March of Turkish-2". W 2011 roku aktor zagrał Leonida Iljicza Breżniewa w serii "Sprawa Deli nr 1". winni "i inni.

Wiaczesław Szalewicz: Szampańskie plamy

Prace teatralne Wiaczesława Szalewicza

Podczas kręcenia filmu Shalevich nie przestał pracować na scenie Teatru Vakhtangov. Artysta grał wokalistę mistrza, Anglika, wystawionego przez FM. Dostojewski "Idiota", w tym samym czasie trzy role - na czele, książę, Don Carlos, - w "Małych tragediach". Ponadto, jego osiągnięcia mają dziesiątki ról w tym teatrze. Po ukończeniu 79. Wyższych Kursów Reżyserskich GITIS, Shalevich wszedł na scenę Teatru. Wachtangow już jako reżyser.Wystawił sztukę "Trzynasty prezes" w oparciu o grę Azata Abdullina z Vasily Lanov w roli głównej.
Od 1998 roku Wiaczesław Anatolijew kieruje Teatrem Moskiewskim. R. Simonov. W teatrze, któremu groziło zamknięcie przed przybyciem Shalevicha, od razu ukazało się 11 nowych spektakli na 2 sezony. Pod dyrekcją V. Shalewicza na scenie teatru odbywają się przedstawienia oparte na twórczości A. Puszkina, M. Cwietajewej, M. Zoszczenki, M. Roshchiny, Y. Polyakovej i innych. popularny wśród widzów.

Prywatne życie Wiaczesława Szalewicza

Shalevich jest już żonaty po raz czwarty. Jego żona jest ginekologką Tatianą Winogradową. W tej rodzinie wychowuje się córkę. Ostatni raz artysta został ojcem w 2001 roku.
Pierwszy raz Wiaczesław Szalewicz poślubił swój pierwszy rok. Jego młodzieńcza miłość była namiętna, ale krótkotrwała. Małżeństwo trwało tylko 15 dni.

Wiaczesław Szalewicz z żoną Tatianką Winogradową i córką

Drugie małżeństwo okazało się dłuższe - trwało 3 lata i zakończyło się z powodu pasji Wiaczesława do aktorki Valentiny Titovej. Drugi małżonek urodzi mu syna.Za trzecim razem, gdy artystka poślubiła projektantkę mody - artystkę Galinę, ich małżeństwo trwało 31 lat. Niestety zmarł jego trzeci małżonek, z trzeciego małżeństwa artysta ma syna.

Send